Maryja przyjęła dar macierzyństwa, zaufała Bogu wbrew ludzkiej logice, przekroczyła „próg nadziei”. Przekraczając siebie, wychodząc poza swoje „ja”, to znaczy rezygnując z siebie, jestem do Niej podobny. Z naszą modlitwą jest trochę tak jak z chodzeniem po górach. Im częściej wybieramy się na szlaki, tym wyżej chcemy się wspinać, stajemy się podobni do Maryi spieszącej z pomocą swojej krewnej Elżbiecie. W ten sposób stajemy się coraz bardziej podobni do Matki Boga, a co ważniejsze – jesteśmy przepełnieni Jego obecnością.