lipiec/sierpień 2009

Pierwsze zadanie, jakie stanie przed kaznodzieją, to przeniesienie Ewangelii w dzisiejsze czasy, ze świata żydowskiego w chrześcijański; łatwo bowiem słuchaczowi odpuścić sobie poruszony przez Marka spór o tradycję wszak nie żyjemy pod prawem. Należałoby pokazać, że w tym właśnie jesteśmy jednak podobni do religijnych żydów, że i my ludzkimi wysiłkami staramy się podobać Bogu, zapominając o najważniejszym o wewnętrznej postawie serca.To oczywiście prowadzi kaznodzieję do usłyszenia nieuniknionego a niecierpliwego pytania: no dobrze, ale jak mam czcić Boga sercem?. Słuchacz wpaść musi w pułapkę oczekiwania na konkretną radę: co mam robić?, dlatego zadaniem głoszącego będzie wyciągnięcie go z tej pułapki. Wydaje się, że nie tyle argumenty, co świadectwo głoszącego mogłoby dać duchowe zrozumienie wiernym, na czym polega istota kultu, której Jezus pragnie. Warto podzielić się doświadczeniem do czego prowadzi zewnętrzne pełnienie religijnych praktyk.