wrzesień/październik 2012

 

Grzegorz Wielki zaś nazywał Ducha Świętego palcem Boga: „Gdy więc Pan włożył palce do uszu głuchoniemego, poprzez dar Ducha Świętego otworzył jego umysł do posłuszeństwa wiary”. Tajemnica „dotknięcia” i słowa effatha (hebr. otwórz się) stają się więc misterium „otwarcia” podczas liturgii, kiedy to „kapłan dotyka twoich uszu po to, by otworzyły się na słowa pouczenia” (Ambroży). Jest to tajemnica sakramentów, którymi Chrystus wciąż nas karmi. Tak więc to także nam Pan otwiera język i mowę przywraca, a tym samym uzdalnia do przyjmowania Jego łaski. Tymczasem Bóg daje nam znaki, ale trzeba umieć je dostrzec. Takim znakiem są ubodzy, którzy żyją wokół nas. Bóg wybrał ubogich na bogatych w wierze. Co więcej – uczynił ich dziedzicami królestwa niebieskiego. Trzeba więc spojrzeć na ubogich, którzy są bogaci w wierze, w innej perspektywie. Dzieląc się z nimi tym, co mamy w nadmiarze, otrzymamy siłę ich wiary. To obopólna korzyść, szczególnie dla nas, ludzi małej wiary. Poprzez dotyk ubogich materialnie, ale bogatych w wierze, Pan sprawia, że nasz umysł otwiera się na Jego łaskę.

 

„Kościół naszym domem”

Program duszpasterski Kościoła w Polsce