wrzesień/październik 2012

Będą oddawać cześć Ojcu

Czy nie wiecie, że jesteście świątynią i Duch Boży w was mieszka? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Jeden dzień w przybytkach twoich lepszy jest niż innych tysiące. Wolę stać w progu boga mojego, niż mieszkać w namiotach grzeszników. Szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.

Dla każdego człowieka dom jest czymś najbardziej własnym i osobistym to przecież miejsce naszego zakorzenienia tu na ziemi. Dom daje nam poczucie tożsamości, bezpieczeństwa, ciepła, swojskości. Jest oczywiste, że dom to nie tylko budynek w ogrodzie czy mieszkanie w bloku; to także rodzina, wspomnienia z dzieciństwa, wydeptana droga na przystanek czy do szkoły, znajome zapachy, tradycje, sąsiedzi, marzenia o przyszłości. Nic więc dziwnego, że chcielibyśmy to wszystko chronić i zachować dla siebie i swoich dzieci. Troska o dom i bezpieczeństwo swoich bliskich jest czymś najbardziej właściwym i naturalnym. Jest to święte prawo i obowiązek każdej rodziny, a zwłaszcza ojca.

Wiele się dzisiaj mówi o Kościele. Zewsząd słychać bardzo krytyczne uwagi na temat jego struktur, jego organizacji, jego niedoskonałości i błędów. I nawet ci, którzy mówią o Kościele z autentyczną troską, często zapominają o podstawowym fakcie, że Kościół to nie tyle fizyczna budowla czy socjalna struktura lub organizacja, ale właśnie Mistyczne Ciało Chrystusa, Jego Oblubienica. I jako taki Kościół jest święty i „bramy piekielne Go nie przemogą” (Mt 16,18).

Pamiętacie dzień swoich narodzin? Ja nie pamiętam i jestem pewien, że nie jestem w tym doświadczeniu odosobniony. Dzień naszych narodzin pamiętają nasi rodzice, a przede wszystkim mamy. A jednak, choć nie pamiętamy tego wydarzenia, przecież je świętujemy jako radosną rocznicę. I cenną. Im człowiek staje się starszy, tym bardziej docenia życie i tym większą może mieć w sobie wdzięczność, za cud swoich narodzin.

Także dzisiejsza ewangelia, uświadamia nam jak ważna jest dzisiejsza rocznica. Słyszeliśmy o przełożonym celników Zacheuszu, który wdrapał się na drzewo, by zobaczyć Pana Jezusa. On go dostrzegł i udał się do jego domu. Jezus pragnie bowiem zagościć w sercu każdego człowieka. Każdy z nas jest świątynią, w której pragnie zamieszkać.