wrzesień/październik 2012

Co się stało w Nazarecie?! Jak to jest możliwe, aby serca i umysły Nazarejczyków były aż tak zamknięte na słowa Jezusa? A przecież doskonale Go znali! Był przecież Nazarejczykiem. Wiedzieli kim On jest, znali Jego Matkę Maryję i Jej męża Józefa… znali także krewnych Jezusa.

Przypatrując się ludziom, ich pracy słyszymy ocenę ich życia w powtarzającym się stwierdzeniu: To jest lekarz z powołania (napis), nauczyciel, ojciec, matka, syn, córka, uczennica, uczeń z powołania. Co rozumiemy przez określenie: człowiek z powołania?

Na imię ma Miriam. Ona to porodziła Syna, którego nazwała Jehoszua Jezus, co oznacza: Bóg zbawia. Imię to było spełnieniem słów proroka Izajasza o Emmanuelu Bogu z nami: Bóg zamieszkał z nami, aby nas zbawić. Emmanuel-Jehoszua.

Jeżeli Jezus przyrównał się do proroków, musiał przewidywać również swoją śmierć męczeńską. W gruncie rzeczy nie trzeba nawet udowadniać, że uważał się za kogoś większego od proroków, wystarczy że Jego posługa mogła być rozumiana jako kontynuacja misji prorockiej. Tym bardziej, że Jana Chrzciciela spotkała okrutna śmierć, co pewnie miało niebagatelny wpływ na świadomość Jezusa.

Papież w tegorocznym orędziu na Dzień Środków Społecznego Przekazu wskazuje na konieczność zachowania równowagi między milczeniem oraz słowami. Uczniowie Chrystusa mogą od swojego Mistrza uczyć się tak rozumianej komunikacji w relacji z Bogiem i ludźmi.

Ewangelista zaprowadził nas dzisiaj do świątyni jerozolimskiej, gdzie staliśmy się świadkami zasługującego na najwyższy podziw wydarzenia. A jest czemu się dziwić, bowiem nieczęsto można spotkać dwunastolatka, który odsuwa na dalszy plan kontakty z kolegami i któremu tak bardzo nie zależy na grach, zabawach, sporcie czy psotach. Święty Łukasz relacjonuje: po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania.