wrzesień/październik 2012

Nie ulega wątpliwości, że czasami jesteśmy bardziej papiescy niż sam papież, a czasami niesamowicie laksystyczni, to znaczy, że nasze sumienie jest tak szerokie, że wszystko pomieści. Skąd wynikają takie zachowania? Jak to się dzieje, że nieraz odbieramy sobie od ust, aby za jakiś czas przedobrzyć?

Podczas swojej publicznej działalności Pan Jezus spotykał się z różnymi ludźmi. Wszyscy oni żyjąc w czasach Starego Testamentu, wychowywani byli według obowiązującego wówczas Prawa Mojżeszowego. Nic dziwnego więc, że głoszona przez Chrystusa nauka spotykała się z niezrozumieniem ze strony słuchaczy. Ewangelista skupia dzisiaj naszą uwagę na sprawie postów. By właściwie zrozumieć słowa wypowiedziane przez Pana, trzeba otworzyć serce i umysł na to, co On chce nam przekazać.

Dlaczego tak jest, że niektórzy żyją sobie jak chcą, nie zważają na Boże przykazania, a dobrze się mają? Ba! Niektórzy z nich to nawet nie chorują! A wielu z nich jest bogatych i szczęśliwych! Jak to jest, że Bóg jest dla nich dobry?

Kolejnym krokiem na drodze ku piękniejszemu życiu jest silne postanowienie wytrwania przy Panu. Przykładem zaufania bez reszty jest starotestamentalny Hiob, który pomimo wciąż mnożących się przeszkód, chorób i nieszczęść, nie wahał się wyznać: Jam mały, cóż Ci odpowiem? Rękę przyłożę do ust. Raz przemówiłem, nie więcej, drugi raz niczego nie dodam. Zadziwia jego ufność, wierność oraz przekonanie, że z Bogiem da się pokonać największe nawet trudności. Z pewnością niejeden z nas może brać przykład z postawy Hioba.