wrzesień/październik 2013

Jeśli sól utraci smak

Podległe skażeniu ciało obciąża duszę, a ziemskie mieszkanie przytłacza umysłCóż pozostanie ze zmysłów, jeżeli by nie powiedzieć więcej człowiek ogłuchnie i oślepnie? A dokąd się oddala lub usypia rozum i zdolność myślenia, gdy jakaś choroba przyprawia człowieka o obłęd; gdy obłąkani mówią lub czynią wiele niedorzeczności, ponieważ dalekich od swych dobrych zamierzeń i swych obyczajów, co więcej, sprzecznych z tymi zamierzeniami i obyczajami? Kiedy o tym myślimy, lub to widzimy, i kiedy się nad tym należycie zastanawiamy, ledwie możemy wstrzymać łzy, a czasem ich w ogóle powstrzymać nie potrafimy. Cóż z kolei mam rzec o tych, co cierpią nawiedzeni przez demonów? Gdzie się ukrywa, w czym się zagrzebuje ich rozum, kiedy zły duch wedle swej woli posługuje się ich duszą i ciałem. A któż może być pewien, że nieszczęście takie nie spotka mędrca w tym życiu? Jakiegoż rodzaju następnie i jak daleko idące może być w tym ciele poznanie prawdy, skoro jak czytamy w prawdomównej Księdze Mądrości, podległe skażeniu ciało obciąża duszę, a ziemskie mieszkanie przytłacza umysł, co ma wiele myśli (Mdr 9,15)2.św. AugustynAugustyn, św. (354-430). Pisarz łaciński. Doktor Kościoła. Największy teolog starożytności chrześcijańskich. Pochodził z Afryki, otrzymał wykształcenie retoryczne. Po burzliwej młodości nawraca się w Mediolanie pod wpływem św. Ambrożego opis wydarzenia znajdziemy w jego autobiografii, w Wyznaniach. Powraca do Afryki, gdzie zostaje biskupem w Hipponie i staje się przywódcą episkopatu afrykańskiego. Napisał bardzo wiele dzieł. Odegrał ważną rolę w formowaniu teologii Trójcy Świętej, łaski, sakramentów, teologii historii, egzegezy. Jego mowy uderzają pięknem i prostotą. Wywarł i wywiera dotąd wielki wpływ na myśl europejską.

Konia z rzędem temu, który z trzech usłyszanych fragmentów Słowa na tę niedzielę zbuduje na gorąco jakąś spójną całość, wyłowi myśl przewodnią, przesłanie. Mądrość Boga, której człowiek nie ogarnia, a dosięga tylko z pomocą Ducha Świętego. Radykalizm hierarchii wartości i życia, bez którego nie da się podążać w pełni za Bogiem. I… osobisty list św. Pawła, polecający Filemonowi Onezyma.A może tę niesamowitą mądrość Boga, Jego genialny zamysł, można dostrzec tylko podążając drogą radykalnych wyborów, gdy Boga nam nic nie przesłania? Wtedy człowiek o wiele jaśniej widzi i cel, i oszałamiającą perspektywę, i potrzebę odpowiednich inwestycji. Gdy człowiek podąża tą zdecydowaną drogą, coraz bardziej dociera do niego geniusz Boga, reżyserującego ludzkie życie.

Ewangelia ta jest wezwaniem do radykalizmu. Ważne są dwa wersety, które znajdują się tuż za fragmentem przeznaczonym na dzisiejszą niedzielę. Mówi w nich Pan Jezus: Dobra jest sól; lecz jeśli nawet sól smak swój utraci, to czymże ją przyprawić? Nie nadaje się ani dla ziemi, ani dla nawozu; precz się ją wyrzuca. W Roku Wiary uświadamialiśmy sobie wciąż, że mamy być solą ziemi i światłem świata. Dziś Chrystus przypomina nam, jakie warunki należy spełniać, o co należy zadbać, żeby nasza wiara była jak dobra sól, a nasze życie było wyraziste. Takie, wobec którego nie można przejść obojętnie. Życie, poprzez które wyczuwa się więź z Chrystusem, które ma swój charakter, którego się nie zapomina.

Czy wszystkie rodzaje miłości mogą to samo znaczyć, wyrażać, określać? Nie mogą! I to dziś mówi nam Pan Jezus w swej Ewangelii. Nie tyle zachęca czy zobowiązuje do nienawiści bliskich, co ukazuje nam właściwą hierarchię miłości. Hierarchia to drabina. Na jej szczycie jest Pan Bóg i On ma prawo być kochany z całego serca, z całej duszy, z całego i umysłu i ze wszystkich sił. I ta miłość i taka miłość, oznacza niesienie swego krzyża i bycie uczniem Pana Jezusa.

Cóż więc czynić, aby w pełni otworzyć się na przyjęcie daru Bożej Mądrości? Pierwszym krokiem jest świadome przyjęcie daru wiary i praca nad rozwojem i wzrostem w wierze. A wiara nasza rośnie wtedy, gdy wchodzimy codziennie, systematycznie i z oddaniem w przestrzeń słowa Bożego i modlitwy. Słowo Boże powinno karmić naszą modlitwę, a modlitwa budzi w sercu pragnienie słowa Bożego. Poznanie Biblii, czytanie jej sercem i otwartym umysłem nauczy nas patrzeć na życie, świat, sprawy, ludzi, relacje, wydarzenia i przeżycia bożym spojrzeniem. Spojrzenie przez pryzmat słowa Bożego nigdy nie jest powierzchowne i egoistyczne. Poznając bowiem naukę Bożą, wnikając w jej ducha, uczymy się myśleć i działać po Bożemu. Patrzymy na wszystko w innym świetle i z innej perspektywy. Zmienia się hierarchia wartości i świat naszych pragnień. To, co egoistyczne zostaje zastąpione tym, co prowadzi do miłości, ale nie miłości zmysłowej, lecz miłości, która pragnie dobra drugiego człowieka, pragnienie jego szczęścia aż po największe szczęście, jakim jest zbawienie. Dzięki życiu słowem Bożym i modlitwą otwieramy się na łaskę, którą możemy nazwać mądrością serca. A mądrość serca, jak mówi dzisiejszy psalm uczy nas liczyć dni nasze, uczy nas żyć w perspektywie wieczności.