wrzesień/październik 2013

 

Bóg wstawia się za ubogimi. Odczytujemy tę prawdę w Księdze proroka Amosa, którego zwiemy „prorokiem sprawiedliwości Bożej”. Staje w obronie „ubogich i bezrolnych”, których uważano za ludzi z niższych warstw społecznych.

Wśród nich byli również pasterze, drobni rolnicy. Amos potępia uczynki handlarzy dopuszczających się oszustwa względem biednych. Ich czyny świadczą, że zapomnieli o Bogu i Jego prawie, ale Bóg nie zapomni o ich nieludzkich praktykach.

Święty Paweł poucza Tymoteusza, aby modlił się za wszystkich ludzi, także za tych, którzy sprawowali wówczas władzę. Gdy dodamy, że ówcześnie panującym cesarzem był Neron, wtedy prośba ta nabiera znaczenia. Dla Apostoła bowiem „każda władza ma w planach Bożych jakąś rolę do spełnienia”. Uniwersalizm modlitewnych intencji jest podyktowany uniwersalistyczną miłością bliźniego. Modlimy się za wszystkich, ponieważ Bóg Ojciec pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.

Tak wiele łask otrzymujemy od Pana Boga. A przecież tak wiele jesteśmy Mu winni – chociażby ze względu na odpuszczone w sakramencie pokuty i pojednania grzechy, darowane winy podczas zyskiwania odpustów. Dlatego naszym darem dla Boga jest czysta, nieskazitelna wiara.