wrzesień/październik 2013

Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę?

 

Podczas walki z Amalekitami izraelskim wojskiem dowodził Jozue. Mojżesz natomiast, wraz z Aaronem i Churem, stanęli na szczycie góry i tam się modlili, aby Pan był po stronie Jozuego. Gdy Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, przewagę w bitwie mieli Izraelici; gdy ramiona opadały mu – to Amalekici byli górą. Aaron i Chur podparli dłonie Mojżesza. Dzięki wytrwałej modlitwie Izraelici wygrali bitwę.

Tymoteusz otrzymuje kolejne napomnienie, aby trwał w nauce, którą otrzymał od św. Pawła. Przypomina w niej o wierze Abrahama, który nie wahał się zaufać Bogu. I to zostało mu poczytane za sprawiedliwość. Takie samo zaufanie winni mieć wierzący w Chrystusa, którego Bóg wskrzesił z martwych. Apostoł odwołuje się do powagi samego Boga i Jezusa Chrystusa.

Potrzebę skutecznej i wytrwałej modlitwy ukazuje ewangeliczna przypowieść o wdowie i sędzim. Ona – kobieta słaba i uboga; on – wyzuty z wszelkich zasad moralności. Mimo że sędzia nie chciał pomóc tej kobiecie, to jednak uczynił to ze względu na jej uporczywe prośby. Jezus, wyjaśniając uczniom tę przypowieść, zwraca uwagę, aby tym większą nadzieję i zaufanie pokładać w Bogu, który kieruje się bezgraniczną dobrocią swoich wybranych.

Modlitwa chrześcijańska ma być szczera, pełna zaufania. Chrystus zadaje także pytanie: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?”

 

„Być solą ziemi”

Program duszpasterski Kościoła w Polsce”