lipiec/sierpień 2014

W czasie wakacyjnym w kościelnych gablotkach można zauważyć plakaty zachęcające do obecności na mszy św. niedzielnej i świątecznej. Nic w tym dziwnego, bowiem w czasie letnim, letni katolicy często dystansują się względem obecności na Eucharystii. Nie czynią tego z wyrachowania, lecz z niewychowania. A może są inne powody? Wielu z nich mieszka na odludziu, gdzie słychać tylko odgłosy natury i do kościoła jest dość daleko. Nie chodzi o usprawiedliwianie, ale o takie ludzkie spojrzenie. Nie zawsze jest możliwość uczestniczenia w niedzielnej wspólnotowej modlitwie.

I do nas dzisiaj mówi Pan Jezus. Jego słowa zostały zapisane w Piśmie Świętym. Słyszymy je podczas każdej Eucharystii, jednak czy słuchamy ich z wystarczającą uwagą? Czy chcemy przyjąć głoszoną przez Niego naukę? Czy postanawiamy naprawić wszystko to, co zasługuje na natychmiastową zmianę? Słowa z księgi Amosa powinny być dla nas przestrogą: Oto nadejdą dni (…) gdy ześlę głód na ziemię, nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich. Wtedy błąkać się będą od morza do morza, z północy na wschód będą krążyli, by znaleźć słowo Pańskie.

Czasami dosięgają nas takie tęsknoty, których nie w sposób wyrazić słowami. Jakie to tęsknoty? Na przykład tęsknota za mamą, tatą. Przeżywa ją każde małe dziecko, które musi przez jakiś czas pozostać z kimś innym z rodzeństwem, babcią, dziadkiem. O wiele głębszą tęsknotę za rodzicami, w innym wymiarze, mają ci, którzy już ich pożegnali i oczekują na spotkanie w niebie.

Jeżeli człowiek ma możliwość wyboru pomiędzy czymś nowym a starym, to najczęściej wybiera nowe: nową sukienkę, nowe buty, nowy telefon komórkowy czy grę multimedialną. I dodać trzeba, że najczęściej to nowe oznacza lepsze, trwalsze, ładniejsze, droższe oraz takie, którego możliwości są większe oraz bardziej przydatne od poprzednich.