marzec/kwiecień 2014

Największym zwycięstwem szatana jest to, że ludzie w niego nie wierzą. Przedstawiany jest często w postaci karykaturalnej, z rogami, osmolony, czarny, z widłami, z kopytami. Dla wielu ludzi to tylko śmieszna maskotka, którą wieszają na makatce. Inni zaznaczają swój demoniczny styl ubraniem i makijażem. Zły duch obecny jest w sztuce (film, piosenka, literatura, rzeźba). Wielu nieświadomie wpada w jego sidła. Gorzej jest, gdy ktoś całkiem świadomie wyznaje jego kult.

W Księdze Rodzaju szatan wykorzystuje znajomość ludzkiej psychiki. Kłamliwą pokusą przekonuje pierwszych ludzi. Słowa szatana spełniły się, bo „otworzyły się oczy obojga”. Dramat pierwszych rodziców spowodował brak harmonii między ciałem i duchem.

Powyższy fragment Starego Testamentu tłumaczy Rzymianom św. Paweł. Mówi o upadku Adama i o grzechu pierworodnym, który stał się ostateczną przyczyną zła, jakie jest na świecie. Jednak ten grzeszny postępek nie przekreśla łączności z Bogiem, który poprzez Jezusa Chrystusa pragnie, aby łaska dosięgła każdego, kto zgrzeszył. Przez posłuszeństwo Chrystusa wszyscy jesteśmy odkupieni.

Czas postu jest sposobnością do przebywania razem z Chrystusem na pustyni, aby nie ulec wpływom szatana. „Diabeł nie może kusić ludu Bożego tak długo, jak chce. Jest w stanie kusić tylko tak długo, ile pozwala Chrystus albo Duch Święty, który jest w ludziach” (Anonim).