marzec/kwiecień 2014

Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem

Współcześni ludzie dość często próbują coś u Boga wytargować żeby jako tako im się żyło. Tak jakby Bóg nie chciał się zatroszczyć o nasze doczesne życie, a interesowało Go jedynie nasze cierpienie, nasze modlitwy, umartwienia jakby był największym wrogiem życia po prostu. Trzeba więc z Nim się układać, targować, przechytrzyć Go jakoś…

Niemal każdego dnia docierają do nas informacje o czyjejś śmierci. Wystarczy obejrzeć jeden czy drugi serwis informacyjny, aby dowiedzieć się, że ktoś zginął w wypadku samochodowym, ktoś inny stracił życie z powodu jakiegoś kataklizmu, jeszcze ktoś z powodu choroby. Coraz częściej także dzięki rozwojowi technik przekazu słyszymy o śmierci i coraz bardziej się do tego przyzwyczajamy, informacje te robią na nas coraz mniejsze wrażenie.

Zatem wskrzeszenie Łazarza można uważać tak za cud Jezusa jak i za tzw. cud natury, czyli pewnego rodzaju wyjątek, rzecz nadzwyczajną, która akurat i wyjątkowo stała się sama. Konsekwencją wskrzeszenia Łazarza do życia, przyjętego jako cud Jezusa będzie zatem wskrzeszenie ducha i wiary.

Dzisiejsza liturgia słowa ukazuje absolutną władzę Chrystusa nad śmiercią. Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam Mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam słyszymy w pierwszym czytaniu.

Wielki Post, który przeżywamy jest czasem refleksji nad życiem każdego z nas. Uczestniczymy w nabożeństwie drogi krzyżowej, może także gorzkich żali. Te nabożeństwa przypominają nam, jak bardzo Pan Jezus nas ukochał, jak bardzo zależało Mu na tym, by otworzyć nam drogę do nieba. Pomyślmy, czy staramy się na miłość Pana Jezusa odpowiedzieć miłością do Niego, czy staramy się żyć tak, jak On nas uczył?