marzec/kwiecień 2014

Czas Wielkiego Postu jest czasem pomyślnym, czasem zbawienia, okresem wielkiej łaski dla człowieka. I chociaż to jest zaledwie czterdzieści dni, to jednak trzeba je wykorzystać z pożytkiem dla siebie i dla bliźniego.

Medytujemy słowa proroka Joela, gdyż jest on „głęboko przekonany, że nawrócenie i pokuta są jedynym sposobem przebłagania Boga”. Do tych duchowych aktów wezwani są wszyscy bez wyjątku. Joel ma także nadzieję, „że gdy Izrael nawróci się do Boga, Bóg na pewno stanie w jego obronie, odwróci klęski, ześle powodzenie”. O pojednanie z Bogiem prosi Koryntian św. Paweł: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem”. Jego posłannictwo apostolskie wyraża współpracę ze zbawczym dziełem Chrystusa, który jako Sługa cierpiący jest narzędziem użytym przez Boga: „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu”.

Jezus przestrzega uczniów, aby uczynki pobożne wykonywali nie dla pozoru, lecz z głębi serca. Następnie podaje bardzo konkretne wskazania dotyczące jałmużny, modlitwy i postu. Dołączamy do nich także miłość. W ten sposób są ze sobą nierozdzielne związane i mają głęboki sens teologiczny: „A to powinniście wiedzieć, że to, co odmawiacie ciału w poście, wszystko powinniście dać biednym, a nie zachować dla siebie (…) To, co odmawiacie sobie, poszcząc, powinniście do nieba skierować przez biednych” (św. Ambroży).