marzec/kwiecień 2014

Każdy dzień Wielkiego Tygodnia jest pełen dostojeństwa. Jednakże Triduum Paschalne jest kulminacją przeżyć tajemnic Chrystusa uobecniających się w liturgii. Tajemnica starotestamentalnej wieczerzy paschalnej skupia się na przepisach. Dla Izraelitów obrzędy te, powtarzane co roku, przypominają radość wyjścia z niewoli egipskiej. Dla chrześcijan uczta ta ma znaczenie symboliczne, gdyż starotestamentalny baranek jest obrazem Chrystusa. Poucza o tym św. Paweł Apostoł: „Naszą paschą ofiarną jest Chrystus” (1 Kor 5,7). Na podobieństwo krwi baranka paschalnego, która wyzwoliła naród wybrany z niewoli egipskiej, krew Baranka Bożego, Chrystusa, ocala nas od śmierci wiecznej i uwalnia od niewoli złego ducha.

Czy rozumiemy Eucharystię tak, jak tego uczył Chrystus? Tajemnica ustanowienia Eucharystii pogłębia się wtedy, gdy wpatrujemy się w Jezusa umywającego nogi swym uczniom. Ten akt liturgiczny czynimy tylko podczas mszy Wieczerzy Pańskiej. Nie oznacza to, że pokora i miłość mają ramy czasowe i przestrzenne. W symbolice gestu umycia nóg Chrystus poucza, że godność zobowiązuje do pokory. W kaplicy Zaciemnienia (Ciemnica) można umieścić motto biblijne: „Czyńcie to na moją pamiątkę!”. W homilii skoncentrować się na czynach Chrystusa, które dla nas są światłem na każdy dzień.