Liturgia Wigilii Paschalnej w Wielką Noc zawiera ogromne bogactwo czytań, które łączy sens zbawczy. Wprowadzają one uczestników liturgii w głębię biblijnych wydarzeń. Punktem kulminacyjnym jest zmartwychwstanie Chrystusa.
Liturgię słowa otwiera biblijne pouczenie o stworzeniu rodzaju ludzkiego, ukazujące równość płci, ich pochodzenie od Boga oraz uczestnictwo w Jego stwórczej mocy (…). W ostatnim starotestamentalnym czytaniu Bóg poprzez posługę proroka Ezechiela obiecuje pokropić lud czystą wodą i dać mu serce nowe. Jest to zapowiedź zbawczej ingerencji Boga w życie narodu wybranego – tajemnicy odkupienia.
Ósme czytanie ukazuje nowe życie poprzez zanurzenie się człowieka grzesznego w śmierć Jezusa Chrystusa. Fragment Ewangelii według św. Mateusza wieńczy czytania i opisuje przybycie do grobu Pana niewiast: Marii Magdaleny i drugiej Marii. Są one świadkiem trzęsienia ziemi – efekt zstąpienia anioła, który proklamuje im prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa, nakazując, aby podzieliły się nią z Jego uczniami. W drodze powrotnej ukazał się im sam Chrystus zmartwychwstały. Po przywitaniu prosi niewiasty, aby przekazały uczniom, że czeka na nich w Galilei.
W krótkiej homilii warto wyjaśnić sens i znaczenie paschału i jego światła dla wierzących w Chrystusa.
„Wierzę w Syna Bożego”
Program duszpasterski Kościoła w Polsce
Dzięki niej „Bibliotekę Kaznodziejską” będziesz otrzymywał regularnie, w specjalnej cenie i z bezpłatną wysyłką! Sprawdź, jakie dodatkowe korzyści przygotowaliśmy dla Prenumeratorów.