styczeń/luty 2014

Czy w dzisiejszych czasach prorok Izajasz potrafiłby z taką samą mocą głosić słowo Boże? To retoryczne pytanie ma sens w każdej epoce. Historia Kościoła daje nam dowody wielu sukcesów i porażek w głoszeniu Ewangelii. Słowo Boże obydwu Testamentów, jest wciąż aktualne, bo jest to słowo żyjącego Boga i dotyczy zbawienia człowieka w każdym czasie. Człowiek decyduje o wyborze wiary w wolności swego ducha.

Wiara w Chrystusa jest dla wszystkich ludzi. Mędrcy ze Wschodu symbolizują ów dar wiary. Ich pokłon i ofiarowanie skarbów Dziecięciu skłania do refleksji, że dziękują oni Bogu za to, że uczynił ich wybranymi, aby prawdę o nowo narodzonym Królu zanieśli do swych krain. Dlatego w mądrości Ducha omijają okrutnego króla Heroda i inną drogą wracają do ojczyzny. Już na samym początkowym etapie jawią się jako skuteczni głosiciele dzieła zbawienia, szerząc prawdę o wcieleniu wszystkim narodom zamieszkałym na całym ówczesnym Wschodzie.

Skoro Mędrcy dokonali tak wielkiego dzieła za pomocą niezwykle skromnych środków, to tym bardziej my, mający do dyspozycji środki masowej i szybkiej informacji oraz możliwości dawania świadectwa, możemy przyczynić się do szerzenia Ewangelii „na cztery strony świata”! Istnieje obecnie potrzeba głoszenie kerygmatu. Jest to stara forma głoszenia prawdy o Jezusie, ale wymaga życia Ewangelią. Tak nauczali apostołowie od dnia Pięćdziesiątnicy. Pełni Ducha Świętego z odwagą i prostotą głosili wielkie dzieła Boże.