styczeń/luty 2015

Popiół na głowę mamy Prawie w każdą niedzielę i święto Natalia szła z mamą do kościoła. Dzieci Natalii były już „na swoim”. Jej mąż odszedł do Pana, a ponieważ miała już „swoje lata”, to nie odczuwała potrzeby ponownego zamążpójścia. Wprawdzie sąsiadki doradzały, żeby sobie wzięła jakiegoś wdowca, aby nie była sama. Odpowiadała, że najpierw trzeba kogoś pokochać, aby się z nim wiązać. Poza tym wciąż kochała świętej pamięci męża i nie wyobrażała sobie, aby miała u boku kogoś innego. Po śmierci męża dzieliła więc razem z matką ból rozstania. Wspólna modlitwa dodawała im sił i jakoś sobie radziły. Od czasu do czasu odwiedzały ich dzieci i wszystko toczyło się zgodnie z wolą Bożą.