wrzesień/październik 2016

„Wróć, synu, wróć z daleka. Wróć, synu wróć, Ojciec czeka…”. Dla wielu ludzi słowa tej religijnej piosenki przypominają, że nawrócenie jest niekończącym się procesem. Wierzący zdaje sobie sprawę, że wciąż otrzymuje od Boga wiele darów (część majątku), które traci w nieudolnym życiu (marnotrawi majątek).

Często powtarzamy, że jesteśmy grzesznikami. I słusznie. Czasami jednak można odnieść mylne wrażenie, że Kościół na tym kończy nauczanie, przekazywanie Dobrej Nowiny.

W naszym życiu najpewniejszą drogą do radości w sercu naszym i w Sercu Boga jest moment naszego szczerego stanięcia przed Nim. Przyjścia do Niego z tym wszystkim, co w nas jest: obojętnie, czy jest to życiowe zagubienie, czy pozorne trwanie przy Bogu. Przyjdź z tym wszystkim do Niego, powiedz Mu o tym, co cię męczy, otwórz się na Jego miłość i uwierz w to, że jest ona bezinteresowna. To będzie powodem radości dla ciebie i dla Boga. I pamiętaj, że tak, jak nawrócenie jest procesem ciągłym, tak i radość ta nie jest tylko chwilowa.

Skoro „radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”, to my – przyjmujących chleb aniołów wyzbywać się nie powinniśmy. Każdy z nas jest dzieckiem Boga, dziedzicem Królestwa, odwiecznie miłowanym, chcianym i kochanym. I kiedy „różne” dzieci są razem z Ojcem i wspólnie mówią kocham Cię, Tatusiu, to nie mam prawa twierdzić, że to nie jest dobre, bo „oni” kochają Go mniej.

„Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud”. Lud się sprzeniewierzył, odeszli od drogi wskazanej przez Boga. Lud to krnąbrny, jak to Księga Wyjścia nazywa „lud o twardym karku”. Mimo iż są to wyrażenia mówiące o ludzie izraelskim, spontanicznie możemy odnieść je do wielu współczesnych młodych. Gniewni, zbuntowani na wszystko, co się da: na rodzinę, szkołę, Kościół i często na Boga.

Pewnie każdemu z nas zdarzyło się kiedyś zgubić jakąś potrzebną i ważną rzecz. Wtedy wytężamy wszystkie siły, aby znaleźć zgubę, prosimy bliskich o pomoc, jeżeli trzeba bierzemy się za porządki, albo wyruszamy do miejsca, gdzie mogliśmy tę rzecz zostawić. Jezus dziś mówi nam o podobnym doświadczeniu.