listopad/grudzień 2017

Sporo jest zamieszania, gdy z jakiejś okazji przybywa wiele osób, które odgrywają określoną rolę w społeczeństwie. Kwestia tak zwanej precedencji – kto kogo ma poprzedzać, jaka jest kolejność wystąpień, kto i gdzie ma siedzieć – uruchamia protokoły zachowania. Chrystus nie zajmuje się protokołami, mówi bowiem zupełnie coś innego: „Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.
Trzeba się niezwykle mocno pilnować, aby nie wpaść w myślenie tego świata. Dalekie jest ono od ewangelicznego. Nasze wystąpienia, mowy i przemowy, miejsca na ucztach, przyjęciach weselnych, wchodzenie w relacje z osobami, filozofia, która daleka jest od nauki Chrystusa – to wszystko jest ważne, bo stanowi element posługi w przemienianiu tego świata, ale uważajmy, aby nie wciągnął nas duch neofaryzeizmu. W homilii zwracamy szczególną uwagę na ewangeliczną cnotę pokory.
 
„Idźcie i głoście”
Program duszpasterski Kościoła w Polsce