maj/czerwiec 2017

„Każda epoka historyczna, od pierwszych wieków chrześcijaństwa – mówił papież – stawała nieustannie w obliczu wielorakich wyzwań. Wyzwań w łonie wspólnoty kościelnej a zarazem w stosunku do społeczeństwa, w którym wiara się ucieleśniała (…). Dlatego nie powinniśmy się obawiać wyzwań i dobrze, że są. Są one znakiem żywej wiary, żywej wspólnoty, szukającej swego Pana, mającej otwarte oczy i serca. Powinniśmy raczej obawiać się wiary bez wyzwań, wiary, która uważa się za pełną, jakby wszystko zostało powiedziane i dokonane. Wyzwania pomagają nam w tym, aby nasza wiara nie stała się ideologiczna. Ratują nas od myśli zamkniętej i zdefiniowanej oraz otwierają nas na pełniejsze zrozumienie objawionego dziedzictwa (…). Wyzwania pomagają nam otwierać się na objawioną tajemnicę” – mówił Franciszek.

W dalszej części swojego wystąpienia, Franciszek mówił o budowaniu kultury różnorodności: „Duch Święty jest nauczycielem różnorodności. Spójrzmy na nasze diecezje, naszych prezbiterów, na nasze wspólnoty zakonne. Jak wiele charyzmatów, ile sposobów urzeczywistniania doświadczenia człowieka wierzącego. Kościół jest jeden w różnorodnym doświadczeniu. Jest jeden, tak. Ale w różnorodnym doświadczeniu. I to jest bogactwo Kościoła. Chociaż jest jeden, jest różnorodny (…). Kościół jest jeden w różnorodności. Jest jeden, a różnorodność staje się jednością. Kto sprawia tę różnorodność? Duch Święty – On jest mistrzem różnorodności. Wielki Artysta, wielki Mistrz jedności w różnorodności – to On, Duch Święty” – dodał Franciszek.

Na koniec biskup Rzymu zachęcał księży zebranych w mediolańskiej katedrze, aby kształtowali wiernych, zwłaszcza młodych do rozeznawania: „Różnorodność ofiarowuje scenariusz bardzo zdradliwy. Kultura obfitości, której zostaliśmy poddani, proponuje perspektywę licznych możliwości, przedstawiając je wszystkie jako cenne i dobre. Nasza młodzież jest narażona na nieustanny «zapping». Mogą żeglować jednocześnie na dwóch lub trzech ekranach, mogą współdziałać ze sobą równocześnie w różnych scenariuszach wirtualnych. Czy nam się to podoba, czy nie, taki jest świat, w który zostaliśmy wpisani i naszym obowiązkiem jako duszpasterzy jest pomaganie im w przemierzaniu tego świata. Dlatego uważam, że dobrze jest uczyć ich rozeznawania, aby mieli narzędzia, które pomogą im kroczyć drogą życia tak, aby nie zagasł Duch Święty, który w nich jest (…). Dziś nasi wierni – i my sami – jesteśmy narażeni na tę rzeczywistość, toteż jestem przekonany, że jako wspólnota kościelna musimy umacniać «habitus» [sprawność] rozeznawania, i to od małych dzieci aż po dorosłych. Gdy jesteśmy dziećmi, łatwo jest, gdy tata i mama mówią nam, co mamy robić i co jest dobre. W miarę jednak, gdy dorastamy, pośród mnóstwa głosów, z których pozornie wszystkie są słuszne, rozeznanie tego, co prowadzi nas do zmartwychwstania, do życia a nie do kultury śmierci, ma kluczowe znaczenie” – mówił Franciszek.

Z tymi papieskimi myślami wchodzimy w dwa kolejne miesiące intensywnej pracy duszpasterskiej – z pierwszymi komuniami, z zesłaniem Ducha Świętego, z nabożeństwami majowymi i czerwcowymi, z Bożym Ciałem i zakończeniem roku szkolnego. Niech więc maj i czerwiec staną się czasem odważnego podejmowania wyzwań, otwierania się na różnorodność oraz zdobywania umiejętności rozeznawania i uczenia jej tych, do których jesteśmy posłani.