marzec/kwiecień 2017

Stacja I Jezus przed Piłatem „Oto człowiek”. Poncjusz Piłat obmywa ręce. Nie chce być winny Krwi niewinnej. Przeczuwa niepokój ogarniającej go Tajemnicy… „Co to jest prawda?” – z ironią pyta jeszcze, przeglądając się w zmasakrowanym Obliczu jedynej P r a w d y. A jednak nieświadomie dotyka już granicy K r ó l e s t w a. Intronizuje Syna Człowieczego cierpieniem. Obleczony szyderstwem insygniów królewskich, Chrystus staje się więc widomym K r ó l e m, gorejącym jak Krzew bólu wśród wołających arcykapłanów: „Nie mamy żadnego króla poza cesarzem…” Spogląda z majestatem na tych, którzy zanegowali Jego godność królewską i mesjańską, Jego godność boską… Odrzucenie Syna prowadzi do odrzucenia Ojca…