wrzesień/październik 2017

Śpiew „O zbawcza Hostio” lub inny i wystawienie Najświętszego
Sakramentu
Wprowadzenie
W ostatnich dniach sierpnia i pierwszych dniach września odbyły się na
Jasnej Górze główne uroczystości z okazji 300-lecia koronacji cudownego
obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Przez cały rok jubileuszowy, rozpoczęty 8
września 2016 roku, dziękowaliśmy Panu Bogu za pomoc i obronę, jakiej nam
udzielił i nadal udziela poprzez obecność Matki Bożej w znaku jasnogórskiej
ikony – tak drogim każdemu z nas. Pragniemy dzisiaj, stając przed naszym
Panem, Jezusem Chrystusem, prawdziwie obecnym pośród nas i adorując Go
w Najświętszym Sakramencie, jeszcze raz podziękować za koronację obrazu
Matki Bożej Jasnogórskiej, która miała miejsce 300 lat temu, za cały rok jubileuszowy,
a przede wszystkim za Bożą miłość, której tak czytelnym znakiem jest
dla nas Maryja, wskazująca nam swojego Syna, Jezusa Chrystusa i mówiąca
do nas tak, jak na weselu w Kanie Galilejskiej: „Zróbcie wszystko, cokolwiek
wam powie”. Niech nasz kościół (nasza kaplica) staną się podczas tej adoracji,
jak Kana Galilejska, w której Maryja pokazuje nam na Jezusa i nas do Niego
prowadzi.
Śpiew „Bądźże pozdrowiona”
Rozważanie
Posłuchajmy fragmentu Ewangelii według św. Jana, opisującego pierwszy
znak, który uczynił Pan Jezus po rozpoczęciu publicznej działalności: „Odbywało
się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to
wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi
do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja
sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?». Wtedy Matka
Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało
zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń,
z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus:
«Napełnijcie stągwie wodą!». I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział:
«Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!». Oni zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – nie wiedział
bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał
pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw
dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do
tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił
swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie” (J 2, 1-11).
Chwila ciszy…
Do fragmentu Ewangelii, który usłyszeliśmy przed chwilą nawiązał papież
Franciszek w kazaniu wygłoszonym w lipcu 2016 roku na Jasnej Górze. Przypomnijmy
sobie dzisiaj jego słowa: „[W Kanie Galilejskiej] zachodzi prosty
cud (…), rozweselający uroczystość weselną całkowicie anonimowej, młodej
rodziny. A przecież woda zmieniona w wino na weselu jest wspaniałym
znakiem, ponieważ objawia nam oblubieńcze oblicze Boga, tego Boga, który
zasiada z nami do stołu, który pragnie i dopełnia komunii z nami. Mówi nam,
że Pan nie utrzymuje dystansów, ale jest bliski i konkretny, jest między nami
i troszczy się o nas, nie decydując za nas i nie zajmując się kwestiami władzy.
Woli On bowiem pozwolić się ogarnąć przez to, co jest małe – w przeciwieństwie
do człowieka, który dąży, by posiadać wciąż coś większego. Pragnienie
władzy, wielkości i sławy jest rzeczą tragicznie ludzką i jest wielką pokusą, która
stara się wkraść wszędzie; dawać siebie innym, eliminując dystanse, pozostając
w małości i konkretnie wypełniając codzienność – to subtelnie Boskie”.
Chwila ciszy…
„Bóg zatem nas zbawia, stając się małym, bliskim i konkretnym. Przede
wszystkim, Bóg czyni się małym. Pan, «cichy i pokornego serca», woli prostaczków,
którym objawione jest królestwo Boże; oni są wielcy w Jego oczach
i na nich patrzy. Otacza ich szczególną miłością, ponieważ sprzeciwiają się
«pysze tego życia», która pochodzi ze świata. Maluczcy mówią Jego językiem
– językiem pokornej miłości, która wyzwala. Dlatego Bóg powołuje ludzi prostych
i gotowych, by byli Jego rzecznikami i im powierza objawienie swojego
imienia i tajemnic swego serca. Pomyślmy o wielu synach i córkach waszego narodu: męczennikach, którzy sprawili, że zajaśniała bezbronna moc Ewangelii;
o ludziach prostych a jednak niezwykłych, którzy potrafili świadczyć
o umiłowaniu Boga pośród wielkich prób; o łagodnych a zdecydowanych
głosicielach miłosierdzia, jak święty Jan Paweł II i święta Faustyna. Poprzez te
«kanały» swojej miłości Pan sprawił, że owe bezcenne dary dotarły do całego
Kościoła i całej ludzkości” (Franciszek, homilia wygłoszona na Jasnej Górze,
28 lipca 2016 roku).
Śpiew „Pan wieczernik przygotował” lub inna pieśń eucharystyczna

Modlitwa dziękczynienia
W roku 300-lecia pierwszej koronacji obrazu jasnogórskiego papieskimi koronami, zanieśmy do Pana Boga nasze wspólne dziękczynienie, powtarzając po każdym wezwaniu – Dziękujemy, Ci Panie.

– Za łaskę wiary – Dziękujemy Ci, Panie.
– Za sakramentu chrztu świętego – Dziękujemy Ci, Panie.
– Za włączenie do wspólnoty Ludu Bożego –
– Za światło wiary, które rozbłysło w naszym życiu –
– Za światło Chrystusa, które nas nieustannie oświeca i prowadzi –
– Za jasnogórskie sanktuarium – Dziękujemy Ci, Panie.
– Za obraz Matki Bożej Częstochowskiej – Dziękujemy Ci, Panie.
– Za ojców paulinów, stróżów Jasnej Góry –
– Za pielgrzymów odwiedzających każdego roku Jasną Górę –
– Za dary i charyzmaty Ducha Świętego, których nam udzielasz –
– Za św. Jana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiego –
– Za papieża Franciszka –
– Za wszystkich, którzy każdego roku wędrują w pieszych pielgrzymkach na
Jasną Górę – dziękujemy Ci, Panie.
– Za papieża Klemensa XI, który 300 lat temu polecił ukoronować jasnogórski
wizerunek Maryi – dziękujemy Ci, Panie.
– Za modlitwy wysłuchane na Jasnej Górze i w innych sanktuariach maryjnych –
– Za rodziców, którzy wychowali nas w wierze –
– Za spowiedników i kaznodziejów, posługujących na Jasnej Górze i w innych
sanktuariach maryjnych –
– Za dar życia Bożego –
– Za polskich świętych i błogosławionych –
– Za duchowe odrodzenie, które staje się udziałem wielu pielgrzymów –