wrzesień/październik 2017

Kazanie na Dzień Środków Społecznego Przekazu - 17 IX 2017

Nikt nie zaprzeczy, że wakacje, które tak szybko (za szybko) się skończyły, to czas długo wyczekiwany i najbardziej pożądany zarówno przez uczniów, jak i nauczycieli. (Ksiądz pyta dzieci o miejsca, gdzie spędziły wakacje, co ciekawego zwiedziły, kogo spotkały). Chociaż beztroskie chwile wakacyjnego wypoczynku właśnie minęły, nie popadajmy w smutek i zniechęcenie. Starajmy się tak kształtować każdy kolejny dzień, by przynosił nam on radość z dobrze przeżytych chwil, poczucie właściwie spełnionego obowiązku...

Rozpoczęcie roku szkolnego W pleckach przywieźliśmy z wakacji nie tylko pamiątki i niekiedy sporo rzeczy do prania, ale także wiele wspaniałych wspomnień. Nasze wakacyjne plecaki i wakacyjne przygody zamieniamy teraz na tornistry i przygody szkolne. Pewnie znajdzie się w nich miejsce dla tych wspaniałych wakacyjnych przeżyć, którymi podzielimy się z kolegami i koleżankami.

Naśladowanie Maryi to droga upodabniania się do Niej, a razem z Nią upodabniania się do Chrystusa. Cześć oddawana Maryi sprawia Jej radość nie wtedy, gdy schlebiamy Jej jak bogini, ale, gdy przez modlitwę, upodabniamy nasze serca do Jej serca, serca w pełni oddanego Bogu i Jego woli.

Święty Jan Damasceński pisał: „Krzyż dany nam został jako znak na czole. On jest dla nas tarczą, orężem i sztandarem w walce z szatanem. On jest ową pieczęcią, która sprawia, że nas omija anioł niszczyciel wspomniany w Piśmie. On jest powstaniem dla tych, którzy upadli, mocą tych, którzy stoją, oparciem dla słabych, laską pasterską dla strzeżonych na pastwisku, dłonią prowadzącą dla nawróconych, doskonałością dla postępujących w dobrym, zbawieniem ciała i duszy, obroną przed wszelkim złem, rękojmią wszelkiego dobra, zgładzeniem grzechu, latoroślą, z której wykwita zmartwychwstanie, drzewem wiecznego życia”.

Wyniesienie na ołtarze tych, a nie innych osób, jest komunikatem, by zajrzeć do życiorysu danego człowieka i zobaczyć, że w takim kontekście także można zyskać świętość. Można więc powiedzieć, że tyle, ile kanonizacji, tyle wyjątkowych inspiracji do tego, by samemu zawalczyć o własną świętość. Skoro udało się tak wielu osobom w różnych okolicznościach osiągnąć taki poziom zjednoczenia z Bogiem, to dlaczego ma się nie udać nam?