listopad/grudzień

Za nami wrzesień i październik… Dziękujemy wszystkim duszpasterzom, którzy tak chętnie  przyjęli nasze propozycje na msze święte dla dzieci na cały rok szkolny („Niedziela z owieczką”). Cieszymy się bardzo również z tego powodu, że nasza propozycja na nabożeństwa różańcowe została tak życzliwie przyjęta przez księży, katechetów i rodziców. Przez cały październik, wszyscy –  nie tylko dzieci – modliliśmy się za Polskę, naszą ojczyznę.
Przed nami listopad i grudzień, a w tych miesiącach rytm życia Kościoła i naszej pracy duszpasterskiej wyznaczać będą między innymi: uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny (na 1 i 2 XI przygotowaliśmy kilkanaście tekstów, również w dziale Sytuacje duszpasterskie), 100-lecie odzyskania niepodległości (proponuję zajrzeć do Sugestii homiletycznych na niedzielę, 11 XI), Adwent i nowy rok kościelny, który rozpoczniemy 2 XII (warto zwrócić uwagę na – po pierwsze – wprowadzenie do programu homiletycznego, przygotowanego przez ks. prof. Stanisława Dyka i Komisję Duszpasterstwa KEP, którym dziękujemy za pomoc i udostępnienie materiałów, a także – po drugie – na adwentowe homilie do dzieci, opracowane przez ks. Łukasza Bąbelka, stanowiące uzupełnienie projektu pomocy duszpasterskich „W mocy Bożego Ducha” – szczegółowe informacje o nich znajdziemy w Internecie i na kolorowej wklejce z reklamami w tym wydaniu „Biblioteki Kaznodziejskiej”). Końcówka grudnia – jak zawsze – upłynie pod znakiem kolęd, świątecznej atmosfery i przeżywania wielkiej tajemnicy wiary, o której przypomina nam św. Jan w prologu Ewangelii: „Słowo stało się Ciałem”.
Każdego roku wraz z Adwentem rozpoczynamy nowy rok kościelny i liturgiczny, w którym realizujemy program duszpasterski Konferencji Episkopatu Polski. Nowy rok i nowy program: „W mocy Bożego Ducha”. Nowy program i nowe nadzieje – dla Kościoła ale przede wszystkim dla człowieka – dla każdego z nas.
Bardzo poruszyły mnie słowa papieża Franciszka, wypowiedziane na rozpoczęcie Synodu Biskupów, poświęconego młodym (gdy piszę te słowa synod rozpoczyna się w Rzymie). W swoim przemówieniu Franciszek mówił o potrzebie rozeznawania, o konkretnych propozycjach duszpasterskich, ale też – i to wydaje mi się niezwykle ważne i potrzebne nam wszystkim – o nadziei i marzeniach! Tak – o marzeniach! Franciszek mówił „Zaangażujmy się w to «spotkanie z przyszłością» oraz uczyńmy, co tylko możliwe, aby z tego synodu wyszedł nie tylko dokument, który zazwyczaj czytany jest przez nielicznych, ale krytykowany przez wielu – ale przede wszystkim konkretne propozycje duszpasterskie, zdolne do zrealizowania zadania tego synodu (…). Chodzi o to, by zrodziły się marzenia, wzbudziły proroctwa i wizje, rozkwitły nadzieje, rozbudziło zaufanie, aby opatrzono rany, nawiązano relacje, rozbudzono jutrzenkę nadziei, by uczono się od siebie nawzajem i tworzono pozytywną wyobraźnię, która oświeciłaby umysły, rozpaliła serca, przywróciła rękom siły i natchnęłaby młodych – wszystkich ludzi młodych, nikogo nie wykluczając – wizją przyszłości przepełnionej radością Ewangelii”.
Może warto spróbować te słowa Franciszka odnieść również do naszej posługi słowa w tych miesiącach i w kolejnym roku naszej pracy duszpasterskiej – „w mocy Bożego Ducha”. Twórzmy wszyscy razem pozytywną wyobraźnię, która oświeci umysły i rozpali serca, nawiązujmy piękne i głębokie relacje, uczmy się od siebie nawzajem – duchowni od świeckich i świeccy od duchownych, młodzi od starych i starzy od młodych. I nie bójmy się marzyć!