listopad/grudzień

W każdej Eucharystii Chrystus przychodzi do człowieka, przychodzi, aby go zbawić

Wiemy, jak tragicznie zakończyło się ziemskie życie św. Jana Chrzciciela. Zresztą wielu świętych poniosło męczeńską śmierć za bezkompromisową wierność Chrystusowi. Ta świadomość nie bardzo pomaga człowiekowi zanurzone- mu w dzisiejszym świecie zorientowanym na doraźny, dający się wymierzyć tu i teraz sukces. Za Jezusem podążały tłumy, gdy wygłaszał zadziwiające i pod- noszące na duchu nauki, uzdrawiał chorych i wskrzeszał umarłych, ale w czasie męki i ukrzyżowania był osamotniony, tak okrutnie sponiewierany.

Wiara w Boga pozwala nam cieszyć się już tutaj w sposób uprzedzający z nadchodzącego królestwa Pana, święci w ziemskim życiu doświadczali na przykład tzw. „wizji uszczęśliwiającej” (KKK 163). Stwórca jest stale obecny przy swoim stworzeniu, doświadczamy więc radości Jego opieki, niosąc swemu otoczeniu owoce Ducha, którymi na pierwszym miejscu są miłość i radość (Ga 5, 22). Kolejnymi źródłami radości są zapowiedzi proroków, cud Bożego narodzenia i nieustanne uobecnianie tej tajemnicy w Eucharystii – żywa obecność Jezusa aż do skończenia świata.

Czy my w ogóle na Niego czekamy? Przechodzi obok nas, dokonuje rzeczy niezwykłych, a my nawet tego nie zauważamy, pochłonięci zarabianiem pieniędzy. Niektórzy z nas zdają sobie nawet z tego sprawę. Dostaję coraz więcej listów z takimi lub podobnymi słowami: „przytłacza mnie ta szara rzeczywistość, zarabianie pieniędzy i cała ta bezsensowna pogoń, i naprawdę bardzo chciałbym się z tego kręgu wyrwać. Szukam ku temu jakiejś sposobności. Ale zdaje się, że to nie będzie takie łatwe.

W Ewangelii uczniowie Jana idą na „zwiad”. Chcą tak, jak często my, zweryfikować to co słyszeli. Jezus im nie odpowiedział wprost, ale kazał zobaczyć co robi: „niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię”. To podpowiedź jak być dziś świadkiem Jezusa w szkole średniej, na studiach, czy wśród znajomych. Jeśli podejmiemy decyzje inną niż Izraelici i wybieramy życie na „pełnej petardzie”, Jezusa zbawiciela, a nie życie zombiaków, nie mówmy wiele, ale pokazujmy sposobem życia Jezusa, który nas przemienia.

Dziś niedziela „Gaudete” – radujcie się – i jest ona dla każdego z nas wielkim znakiem i zarazem pytaniem. Bo oto już połowa Adwentu za nami. Z każdym dniem coraz bliżej święta. I musimy sobie przypominać, że i w święta i przed nimi, najważniejszy jest Jezus, który przychodzi. Tak jak w czasach Jana Chrzciciela, tak i teraz, Jezus nam daje łaski i chce, byśmy Go dobrze rozpoznawali.