listopad/grudzień

Chrześcijanin naprawia krzywdy wyrządzone bliźnim

Wyjątkowego znaczenia nabrało dla mnie dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Mądrości. Słyszę w nim cudowny hymn wdzięczności dla bezgranicznie kochającego nas Boga: dobrego, delikatnego, ciepłego, czule przebaczającego każdemu, kto chce się nawrócić. Gdybym sama miała przygotować homilię na dzisiejszą niedzielę, to na zakończenie po prostu przytoczyłabym jeszcze raz cały tekst pierwszego czytania. Tam jest wszystko, co chciałabym, gdybym umiała, opowiedzieć o Bożej miłości.

Wielu rodziców żali się, że nie radzą sobie ze swoimi dorastającymi dziećmi, chodzącymi własnymi drogami. Często ich synowie i córki w ogóle nie chcą ich słuchać, a wszelkie próby rozmowy z nimi kończą się zazwyczaj awanturą. Jeśli idzie o kwestie religii, wiary i Kościoła, to mają oni zupełnie inne zapatrywania niż ich rodzice. Dlatego ci ostatni pytają rozpaczliwie: „Co mamy robić? Jak się zachować? Jaką przyjąć postawę?”.

Tylko Jezus potrafił przełamać mur uprzedzeń i nienawiści wobec Zacheusza. Patrzył na niego inaczej i dostrzegł w nim pragnienie poprawy oraz chęć czynienia dobra. Spotkanie z Jezusem sprawiło, że w Zacheuszu obudziło się sumienie, dotychczas uśpione, ale jeszcze nie całkiem zagłuszone. Mieszkańcy Jerycha często mu wypominali, że jest grzesznikiem. Czynili to jednak z pogardą, a potępienie i pogarda nie były w stanie Zacheusza zmienić. Natomiast miłość i dobroć Jezusa stały się katalizatorem jego nawrócenia: obudziły w nim uśpione sumienie, żal za popełnione grzechy, wolę poprawy i gotowość naprawienia wyrządzonych krzywd.

„Zacheuszu, zejdź z drzewa”. Po spotkaniu wzroku, następuje wezwanie do czynu. Pierwszy czyn to zejść z drzewa głupoty, na które w ciągu życia weszliśmy. Dla Zacheusza tym drzewem, na które się wspinał, była nie tylko sykomora w Jerychu, lecz drzewo wspinania się po stopniach kariery celnika, urzędnika, drzewo zwiększającego się majątku i prestiżu.

Nadmierne bogactwo każdego może przyprawić o zawrót głowy. I nie ma w tym niczego dziwnego, ponieważ dla wielu z tych, którzy posiadają dużo, prawdziwe wartości tracą na znaczeniu. Na szczęście inaczej miała się sprawa z Zacheuszem, który w odpowiednim momencie zastanowił się nad swoim życiem.