listopad/grudzień

Rozpoznanie misterium Chrystusa obecnego w obrzędach liturgicznych: (…) Ci, którzy przyjmują Chrystusa i Jego Ducha, żyją już duchowym zmartwychwstaniem i wprowadza- ją do swej egzystencji zasady życia wiecznego. Ci, którzy są w relacji z Bogiem „żywych, a nie umarłych”, „umrzeć nie mogą”, „równi są aniołom” (będą mieć nowe, „uduchowione” ciało), „są synami Boga” (Ewangelia dnia).

Wydaje mi się jednak, że to nasze współczesne myślenie, w którym wiele spraw jest względnych, żyjemy w świecie nadmiaru możliwości. Może warto zrobić raz po raz takie duchowe ćwiczenie i zapytać w obronie jakich spraw stanąłbym bez względu na wszystko?

Od chwili chrztu świętego jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem, zanurzeni w Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Przyjmowana komunia święta (komunia znaczy wspólnota) jednoczy nas z Chrystusem. Prędzej czy później, jak Chrystus doświadczymy śmierci i tak jak On doświadczymy zmartwychwstania. Duch Święty pomaga i pozwala nam budować i utrwalać relację z Jezusem. On jest naszym życiem i zmartwychwstaniem. To dzięki Duchowi Świętemu nasze śmiertelne ciało jest Jego świątynią. I to ciało może słabnąć i słabnie z latami, ale nasza wiara, nasz duch powinien być coraz mocniejszy, silniejszych i niezłomny...

Kiedy saduceusze próbują Jezusa w swoim przekonaniu na temat życia po śmierci, On jasno mówi o swoim stanowisku: Bóg, Jego Ojciec jest Bogiem życia. Tajemnica wcielenia oraz tajemnica śmierci i zmartwychwstania Jezusa stałaby się bez znaczenia, gdyby ludzie nie mogli cieszyć się wiecznością, owocami działań Jezusa. Innymi słowy, dlaczego Bóg miałby stać się człowiekiem, aby nauczyć nas, jak cieszyć się życiem na ziemi?

Życie jest darem. Jednym, jedynym dla każdego darem, danym raz na zawsze. Może dlatego człowiek w gruncie rzeczy ma wpisane w siebie pragnienie życia i pragnienie wiedzy o tym, co stanie się za progiem śmierci. Najbardziej to widać u dzieci w wieku przedszkolnym. Kiedyś w grupie czterolatków jedna z sióstr wychowawczyń rozmawiała z dziećmi o śmierci. Rozmowie tej towarzyszyło wiele dziecięcych pytań: Co to jest śmierć? Jak się umiera? Co to znaczy, że dusza idzie do nieba? Jak dusza idzie do nieba? (...).

Podczas uroczystości urodzin, czy też imienin (obraz) powtarzają się życzenia pod adresem solenizanta, by długo żył w zdrowiu i nie miał żadnych kłopotów. Inaczej jednak wygląda przebieg życia, które powiązane jest z chorobami, zmartwieniami, a często wczesną śmiercią (obraz). Uczestniczyłem w pogrzebie dwóch dziewczynek, które zginęły pod kołami samochodu...