listopad/grudzień

Przez Eucharystię, mocą Ducha Świętego, wierni będą nosić w swoich ciałach to samo, co miała Maryja w swoim łonie

Mama odrzekła: „Słucha się innych nie ze względu na ich wiek, lecz mądrość”. Czasem włosy na głowie stają dęba, gdy widzimy kogo i czego niektórzy słuchają. Do dziś korzystamy z owoców posłuszeństwa św. Józefa. A chyba nie była to ani łatwa dziedzina ani łatwe posłuszeństwo. Za błędy popełnione w wychowaniu największe konsekwencje ponosi dziecko często już niedługo po ukończeniu wieku dziecięcego. Posłuszeństwo wobec Boga często narażone jest na szydercze wyśmianie i lekceważenie. Ale to i tak łatwiej znieść niż konsekwencje nieposłuszeństwa.

Święta przebiegają podobnie do poprzednich i to do tego stopnia, że 26 grudnia jesteśmy znów gotowi powtórzyć irytujące powiedzenie: „święta, święta i po świętach”. Takie przewidywalne święta. Niby wzruszające, angażujące, ale dla niektórych trochę nudne. „Ile można jeść”, „ile można siedzieć” – narzekają potem ci, którzy spędzają wolny czas głównie przy stole. Samotni znów przeżywają swoją samotność, żyjący w dużych rodzinach doświadczają po raz kolejny blasków i cieni z tym związanych. Nawet prezenty jakoś już tak bardzo nie zaskakują.

Uczestniczymy w tajemnicy eucharystycznej obecności, za chwilę prezbiter wypowie słowa: „Panie, nasz Boże, niech Twój Duch, który swoją mocą przeniknął Najświętszą Dziewicę Maryję, uświęci dary złożone na Twoim ołtarzu” (modlitwa nad darami). Ten sam Duch Święty dokona cudu obecności Jezusa. Ciało i Krew. Tak Bóg jest z nami. Kiedyś doświadczyła tego Maryja i poczęła Zbawiciela. Teraz my możemy przyjąć zbawienie. Możemy być z Jezusem, możemy nosić Jezusa, możemy dzielić się Jezusem.

Coraz częściej, gdy pytam młodzież o święta, słyszę, że nie lubią tego czasu, ponieważ będzie trzeba siedzieć przy stole i będzie przez to straszna nuda. Jak słychać, to co do niedawna było wyczekiwaną chwilą, dzisiaj okazuje się balastem. Problem nie tkwi zresztą tylko w samych rozmowach. Chodzi tutaj raczej o to, że świętowanie zawsze jest niestandardowym czasem. Trzeba złamać zwyczajne sposoby funkcjonowania i zrobić coś, co jest w poprzek naszych aktualnych emocji. Wolelibyśmy przeżywać dzień jak co dzień, a tutaj trzeba usiąść i rozmawiać, a my nie potrafimy tego robić, ponieważ w ciągu „szarych dni codzienności” nie poświęcamy na to zbyt wiele czasu.

Pan Bóg mówi o Panu Jezusie, że uwolni On nas od grzechu. Co to oznacza? Panu Jezusowi zależy, aby nasze grzechy, zło nie podłamały nas, wpędzając nas w smutek i przygnębienie oraz nie gasiły światła naszego uśmiechu. Jezus w głębi naszych serc mówi do nas, że nas bardzo kocha i wybacza nam nasze grzechy, którymi Go zasmuciliśmy. O Panu Jezusie słyszymy w Ewangelii, że jest Emanuelem, czyli Bogiem z nami. Jest to niezwykle ważna myśl. Zobaczcie Bóg jest z nami, a mówiąc inaczej jest przy nas.