listopad/grudzień

Wprowadzenie w celebrowane misterium Chrystusa: Rodzina chrześcijańska jest znakiem i obrazem komunii Ojca i Syna w Duchu Świętym. Jest wezwana do modlitwy i uczestnictwa w ofierze Chrystusa. Uświęcenie rodziny chrześcijańskiej znajduje swój najpełniejszy wyraz w Eucharystii, z którą chrześcijańskie małżeństwo jest wewnętrznie związane.

Przyznaję, że ilekroć czytam o wypełnieniu się słów proroka („Z Egiptu wezwałem Syna mego”), mam wrażenie „naciąganej” realizacji proroctwa. Jakby ewangelista „na siłę” próbował dopasować ten epizod do historii zbawienia. Podobnie ze spełnieniem zapowiedzi: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”. A może właśnie to „niepozorne” realizowanie się słowa Bożego rzuca światło na życie rodzin zgromadzonych w kościele? Ukazuje, jak łatwo przeoczyć w codzienności niezwyczajne Boże działanie?

Nie ma wątpliwości, że działanie Józefa jest również dyktowane troską wynikającą z miłości do małego Jezusa i Jego matki. Piękny przykład. Skąd go wziął? Jako pobożny Żyd możemy przypuszczać, że Józef znał słowa Mądrości Syracha o szacunku i czci wobec ojca i matki. Wprawdzie nie mógł znać polskiego przysłowia: „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci”, ale miało ono odbicie w jego życiu.

To pobożne określenie, Święta Rodzina, może rozbudzić w nas myśl, że mowa musi być o rodzinie idealnej, do której nasze rodziny z racji szeregu problemów i słabości nie mogą się równać. Skoro te z czasów św. Pawła nie mogły się równać, to co dopiero nasze – tak możemy pomyśleć. Nic bardziej mylnego. Z pomocą przychodzą nam słowa Ewangelii.

W ubiegłorocznym przemówieniu poprzedzającym błogosławieństwo Urbi et Orbi w dzień Bożego Narodzenia Franciszek dużo mówił o braterstwie. Papież przypomniał, że uniwersalnym orędziem Bożego Narodzenia jest wieść o Bogu, który jest dobrym Ojcem, a wszyscy ludzie są braćmi. Dlatego konieczne jest braterstwo pomiędzy ludźmi każdego narodu i kultury; różnych idei i religii. Różnice nie są przeszkodą, ani zagrożeniem, ale bogactwem – zaznaczył Franciszek.

Przeróżne badania socjologiczne wskazują jednak niezmiennie, że wśród młodych ludzi wciąż żywa jest tęsknota za wartościami. Wyniki tych badań wskazują wyraźnie stałą tendencję: życie w kochającej się rodzinie i wśród oddanych przyjaciół jest dla młodzieży największym marzeniem. Domyślam się, że tak jest również w waszym przypadku. Inne badania wskazują, że obok wzniosłych pragnień i marzeń obecny jest wśród młodzieży lęk przed wiązaniem się na stałe. Wynika on zapewne z tego, że coraz więcej młodych ludzi nigdy nie doświadczyło – z różnych powodów – czym jest stabilna rodzina.