maj/czerwiec 2019

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa wiąże się bardzo mocno z kultem Jego Najświętszego Ciała i Krwi. Powróćmy dzisiaj raz jeszcze do przywołanych już wczoraj wspomnień św. Jana XIII, który w notatkach z 1903 roku, spisanych przed święceniami diakonatu, pisał: „Nie zapomnę nigdy roku 1895, w którym (…) odbył się Kongres Eucharystyczny w Mediolanie; wzbudził on we mnie takie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu (…); nie zapomnę wieczornych nawiedzin w moim biednym kościółku w Sotto il Monte, które odbywałem podczas długich wakacji jesiennych; a potem – tych poświęceń się Sercu Jezusowemu, tylekroć powtarzanych, pilnych przygotowań do przemówienia na cześć Serca Jezusowego (…) oraz lektury tylu książek i pism poświęconych temu drogiemu nabożeństwu. Wspominam z prawdziwą przyjemnością te drobne wydarzenia – pisał św. Jan XXIII – gdyż były dla mnie oparciem, dzięki któremu Serce Jezusa doprowadziło mnie, poprzez wszystkie moje nędze, do uczestnictwa w innych, większych łaskach” („Dziennik duszy”, s. 182-183).