styczeń/luty 2019

Wiele bram już przekroczyliśmy w naszym życiu. Pierwszą z nich była brama życia. „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię” (Jr 1, 5). Potem przeszliśmy bramą chrztu do nowego życia: „Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem” (J 3, 5-6). Tętniące życiem łaski bramy naszego kościoła w minionym roku otworzyły się wiele razy dla dzieci przyjmujących chrzest (warto podać liczbę ochrzczonych dzieci). Wiele dzieci pogłębiło tę więź przystępując do pierwszej komunii świętej (warto podać również liczbę dzieci, które przystąpiły do komunii). Dla wielu (podać ilu) par narzeczonych otworzyły się bramy naszego kościoła, aby mogli złożyć śluby przed Bogiem: miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej, zawierając święty sakrament małżeństwa. Tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela. Trudno podać liczbę osób, które doświadczyły łaski przebaczenia grzechów klękając przed bramą miłosierdzia Bożego na stopniach konfesjonałów.