lipiec/sierpień 2020

Lipiec i sierpień, dwa wakacyjne miesiące – czas odpoczynku, nabierania sił, podziwiania pięknego świata, który jest wokół nas, ale również głoszenia słowa Bożego i towarzyszenia drugiemu człowiekowi – także na jego wakacyjnych ścieżkach. Warto w tym kontekście przywołać słowa arcybiskupa Grzegorza Rysia, metropolity łódzkiego, o znaczeniu głoszenia słowa Bożego w każdym czasie i za pomocą różnych narzędzi – także tych mniej oczywistych i mniej konwencjonalnych, które sprawdziły się w czasie epidemii. „Jestem przekonany, że dużo więcej ludzi bywało na naszych stronach internetowych w czasie epidemii, niż gdyby jej nie było i mieliby pójść do kościoła. Wierzę, że głoszone słowo Boże ma swoją siłę i przyniesie owoc. Dlatego przestrzegałbym przed upraszczającymi diagnozami. Głoszone słowo jest naprawdę bardzo ważne. Jeśli dzięki epidemii głębiej odkryjemy w Kościele w Polsce wartość słowa Bożego, to będzie coś wielkiego. Nie ma słowa, które potrafiłoby nas lepiej przeprowadzić przez trudne chwile niż właśnie słowo Boga” – tak mówił abp Grzegorz Ryś w wywiadzie dla „Przewodnika Katolickiego” (22/2020).
Trudnych chwil nie brakuje, i w naszym życiu osobistym, i w tym wspólnotowym, społecznym i kościelnym – nie brakuje i pewnie nie będzie brakować. Słyszymy o bólu i cierpieniu wielu naszych sióstr i braci, skrzywdzonych, opuszczonych, zlekceważonych, ale też wątpiących, szukających, pytających… „Nie ma słowa, które potrafiłoby nas lepiej przeprowadzić przez trudne chwile niż właśnie słowo Boga…”. Warto o tym pamiętać – nie tylko w lipcu i w sierpniu!
Z tego słowa musimy czerpać, jeśli chcemy wypełnić zadanie towarzyszenia naszym siostrom i braciom w wierze, zlecone nam przez samego Chrystusa i przypominane tak często przez papieża Franciszka. Ksiądz Paweł Szpyrka SJ w kolejnym odcinku z cyklu „Słuchając Franciszka” przypomina – pewnie nie przypadkiem właśnie teraz, właśnie w tych miesiącach – słowa biskupa Rzymu z adhortacji Evangelii gaudium, ukazujące towarzyszenie, jako jedno z najważniejszych zadań Kościoła: „Kościół w drodze potrafi cierpliwie towarzyszyć w procesie wzrastania poszczególnych osób (por. EG 44); jest Kościołem-Matką o otwartym sercu, który «potrafi dotrzeć do ludzkich peryferii», «zwolnić kroku, oddalić niepokój, aby spojrzeć w oczy i słuchać, albo odłożyć pilne sprawy, aby towarzyszyć człowiekowi, który pozostał na skraju drogi» (46); jest «otwartym domem Ojca» (47). «Jeśli cały Kościół przyjmie ten misyjny dynamizm, powinien dotrzeć do wszystkich (…), lecz przede wszystkim do ubogich i chorych, tych, którzy często są pogardzani i zapomniani» (48)”.
„Towarzyszenie – dodaje warszawski jezuita – oznacza podjęcie drogi na cudzych warunkach; oznacza podjęcie trudu poznania, wysłuchania i zobaczenia drugiego bez próby nakładania na niego naszych własnych wyobrażeń; oznacza dzielenie trudów drogi, dzielenie jego humorów i nastrojów; wsłuchiwanie się w pragnienia, obawy, nadzieje i rozczarowania; oznacza też konfrontowanie się i szukanie wzajemnego zrozumienia; towarzyszenie oznacza ćwiczenie się w cierpliwości i bliskości, która czasem kosztuje bardzo wiele, ale zawsze z czasem przynosi błogosławione owoce” (ks. Paweł Szpyrka SJ, Towarzyszyć w drodze; cały tekst w dziale Sytuacje duszpasterskie – Słuchając Franciszka).
Niech nasz apostolski wysiłek, podejmowany w tym trudnym czasie, przynosi jak najwięcej błogosławionych owoców!
 
Duszpasterzom, którzy już teraz, w tych wakacyjnych miesiącach, będą myśleć o nowych inicjatywach na rok szkolny 2020/2021, proponujemy kolejną edycję naszych pomocy duszpasterskich – szczegóły w zeszycie „Niedziela z Owieczką. Homilie do dzieci na rok szkolny 2020/2021”, dołączonym do tego wydania „Biblioteki Kaznodziejskiej”.