W TYCH MIESIĄCACH

Nie możemy nie śpiewać z głębi serca naszego Magnificat

01/01/20 ks. Maciej K. Kubiak
"W Eucharystii Jezus dziękuje Ojcu z nami i za nas. Czy to Jezusowe składanie dziękczynienia może nie kształtować życia kapłana? Kapłan wie, że ma pogłębiać ducha nieustannej wdzięczności za liczne dary otrzymane w życiu: w szczególności za dar wiary, której stał się głosicielem, i kapłaństwa, które całkowicie konsekruje go do służby królestwu Bożemu. Mamy swoje krzyże i oczywiście nie tylko my je mamy, ale dary, jakie otrzymaliśmy, są tak wielkie, że nie możemy nie śpiewać z głębi serca naszego Magnificat”.
Styczeń i luty, dwa zimowe miesiące – z jednej strony ostatnie dni okresu Bożego Narodzenia (aż do święta Chrztu Pańskiego) i z drugiej – przypadająca w ostatnim tygodniu lutego – Środa Popielcowa, która wprowadzi nas w okres przygotowania paschalnego (1 niedziela Wielkiego Postu przypadnie już w marcu). A pomiędzy tym: Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan (18-25 I), Dzień Judaizmu (17 I) i Dzień Islamu w Kościele katolickim (26 I) oraz święto Ofiarowania Pańskiego i Dzień Życia Konsekrowanego (tym razem w niedzielę, 2 II) i Światowy Dzień Chorego (11 II) oraz zimowe ferie w szkołach w różnych terminach w styczniu i w lutym. W trzecią niedzielę okresu zwykłego (26 I) po raz pierwszy będziemy przeżywać Niedzielę Słowa Bożego, ustanowioną przez papieża Franciszka (jego List Apostolski w tej sprawie publikujemy na kolejnych stronach „Biblioteki Kaznodziejskiej”). Styczeń, a w niektórych parafiach także początek lutego to również czas odwiedzin duszpasterskich, czyli tzw. kolędy. Do tego jeszcze Rok Świętego Jana Pawła II, ogłoszony z okazji 100. rocznicy jego urodzin (18 V). Każda z tych tak wielu różnych okoliczności wyznacza specyficzny kontekst, którego nie sposób nie uwzględnić w pracy duszpasterskiej i kaznodziejskiej w tych miesiącach. „Biblioteka Kaznodziejska”, życząc Czytelnikom i Prenumeratorom światła Ducha Świętego i Bożej pomocy na cały 2020 rok, przygotowała wiele pomocy i materiałów, które mogą być wsparciem w tej pracy.
Wielki Post rozpoczniemy pod koniec lutego, jednak suplement z rozważaniami drogi krzyżowej dla dorosłych i dzieci dołączymy do „Biblioteki Kaznodziejskiej” na marzec i kwiecień. Na ostatni piątek lutego (pierwszy w Wielkim Poście) proponujemy „Bardzo krótką drogę krzyżową dla dorosłych i dzieci”, którą wydrukowaliśmy na ostatnich stronach insertu z modlitwami wiernych, załączonego do tego numeru naszego czasopisma.
 
Pogłębiać ducha nieustannej wdzięczności
Na początku roku, poświęconego św. Janowi Pawłowi II chcemy wspomnieć jego ostatni List do kapłanów, napisany na Wielki Czwartek w 2005 roku. Nasz rodak – w związku z przeżywanym wtedy Rokiem Eucharystii – pisał w nim o znaczeniu Eucharystii w życiu każdego prezbitera. Warto przypomnieć te słowa właśnie teraz, gdy program duszpasterski kieruje nasze myśli i działania duszpasterskie właśnie w stronę Eucharystii – „wielkiej tajemnicy wiary”.  „W każdej Mszy Świętej na nowo budzi się w nas to pierwotne uczucie, jakie Jezus wyraził w akcie łamania chleba: dziękczynienie. Jest ono postawą, która zawiera się w słowie «Eucharystia». W tym wyrażeniu odwołującym się do wdzięczności zlewają się wszystkie nurty biblijnej duchowości uwielbienia, jakie budzi się w tym, kto dostrzega mirabilia Dei. Bóg nas kocha, w swojej Opatrzności nas uprzedza, towarzyszy nam, podejmując nieustannie zbawcze działania.
W Eucharystii Jezus dziękuje Ojcu z nami i za nas. Czy to Jezusowe składanie dziękczynienia może nie kształtować życia kapłana? Kapłan wie, że ma pogłębiać ducha nieustannej wdzięczności za liczne dary otrzymane w życiu: w szczególności za dar wiary, której stał się głosicielem, i kapłaństwa, które całkowicie konsekruje go do służby królestwu Bożemu. Mamy swoje krzyże i oczywiście nie tylko my je mamy, ale dary, jakie otrzymaliśmy, są tak wielkie, że nie możemy nie śpiewać z głębi serca naszego Magnificat”.
 
Promieniować młodością ducha
W dalszej części ostatniego Listu do kapłanów, św. Jan Paweł II zwracał uwagę na ukierunkowanie duchowości kapłańskiej w stronę miłości pasterskiej: „Jest to zadanie, które wymaga od kapłana wewnętrznej postawy podobnej do tej, jaka cechowała apostoła Pawła: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie (Flp 3, 13-14). Kapłan jest tym, kto mimo upływającego czasu nie przestaje promieniować młodością ducha, jakby «zarażając» nią osoby, które spotyka na swej drodze. Jego tajemnica tkwi «w pasji», jaką przeżywa w Chrystusie. Święty Paweł mówił: Dla mnie żyć – to Chrystus (por. Flp 1, 21)”.
 
Podjąć tę samą przygodę
„Zwłaszcza w kontekście nowej ewangelizacji ludzie mają prawo zwracać się do kapłanów w nadziei, że «zobaczą» w nich Chrystusa. Potrzebują tego zwłaszcza ludzie młodzi, których Chrystus nie przestaje wzywać, aby stawali się Jego przyjaciółmi, a niektórym z nich proponuje, by całkowicie oddali się dla sprawy Królestwa Bożego. Z pewnością nie zabraknie powołań, jeśli podniesie się jakość naszego życia kapłańskiego, jeżeli będziemy bardziej święci, bardziej radośni, bardziej gorliwi w naszym posługiwaniu. Kapłan «zdobyty» przez Chrystusa (por. Flp 3, 12) z większą łatwością «zdobywa» innych, by zdecydowali się podjąć tę samą przygodę” – zachęcał św. Jan Paweł II. Pamiętajmy o tym i w styczniu, i w lutym, pamiętajmy o tym zawsze!
 
 
Dzięki niej „Bibliotekę Kaznodziejską” będziesz otrzymywał regularnie, w specjalnej cenie i z bezpłatną wysyłką! Sprawdź, jakie dodatkowe korzyści przygotowaliśmy dla Prenumeratorów.