28 niedziela okresu zwykłego
Sugestie programowe

Uczta eucharystyczna – antycypacją ostatecznej Uczty

11/10/20
Wyjaśnienie tekstów świętych przez pryzmat misterium Chrystusa: Spożywanie razem pokarmu oznacza wspólnotę życia. W starożytnej religijności związek ten mógł obejmować przodków, bóstwa rodowe, bogów, a nawet demony. Składanie ofiar z napojów i pokarmów miało ustanawiać, umacniać i odnawiać tak rozszerzoną wspólnotę. Udział w uczcie był włączeniem we wspólne życie, natomiast wykluczenie ze społeczności ucztujących było widziane jako zerwanie życiowych związków, prowadzące do unicestwienia.
Dla Izraelitów zapowiedź przyszłej uczty, którą Bóg wyda nie tylko narodowi wybranemu, ale także innym ludom, przekonywała ich, że Bóg jest Panem nie tylko ich, lecz wszystkich ludzi – jest Panem całej historii.
Pierwsze czytanie i Ewangelia mówią o uczcie, a więc o obfitości dóbr, natomiast św. Paweł pisze o wytrwałym znoszeniu stałych braków: cierpień, głodu i innych niedostatków. Apostoł nie użala się nad swoim losem. Dla niego zarówno doświadczanie braków dóbr, jak i ich posiadanie w obfitości nie ma żadnego znaczenia w porównaniu z egzystencją w Chrystusie.
Z ewangelicznej przypowieści wynika, że Boże zaproszenie, choć cierpliwie i wielokrotnie ponawiane, jest konkretne, spersonalizowane. Za wykluczenie odpowiada osobiście tylko zaproszony. To jego postawa decyduje o życiu wiecznym, którego obrazem jest uczestnictwo w uczcie przygotowanej przez Boga, albo o śmierci wiecznej, którą przedstawia wytracenie znieważających Boże zaproszenie i wyrzucenie na zewnątrz tych, którzy nie szanują wielkiej wartości tego zaproszenia.
 
 
„Wielka tajemnica wiary”
Program duszpasterski Kościoła w Polsce 2019/2020
Dzięki niej „Bibliotekę Kaznodziejską” będziesz otrzymywał regularnie, w specjalnej cenie i z bezpłatną wysyłką! Sprawdź, jakie dodatkowe korzyści przygotowaliśmy dla Prenumeratorów.