lipiec/sierpień 2022

Liturgia słowa zaprasza nas dziś niejako do głębszej refleksji nad ewangelicznymi powodami do radości. Chodzi tu o to, by dokonać swoistej rewizji życia dotyczącej faktycznych źródeł radości i skonfrontowania ich z Ewangelią, w celu znalezienia szczerej odpowiedzi na pytanie, czy to, co nas cieszy i raduje, jest tym, co radować i cieszyć powinno uczniów Pańskich. Powodów do radości można mieć wiele.

„Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki” (Łk 10, 3) – ten fragment zna chyba każdy z wiernych. I pewnie wyjaśnienie też. Że to zły świat, ludzie nieprzychylni Kościołowi… I katolicy, świadczący o Jezusie. Ale może przy tej okazji, warto wiernym nakreślić zasady polowania wilków? Tak wiem, brzmi mało homiletycznie, jednak… Każdy wilk ma swoją konkretną rolę podczas polowania, a ofiarą pada zazwyczaj najsłabszy osobnik w stadzie… Dlatego, Czcigodny Homileto, spróbuj pokazać słuchaczom, że to nie tak do końca, że wszyscy jesteśmy przeznaczeni na pożarcie? Że trzymanie się wspólnoty Kościoła, mocne ugruntowanie w wierze może być tym, co pozwoli nam przetrwać (mimo ataków)?

Także w dzisiejszej Ewangelii pada z Jego ust owo „idźcie”. Słyszymy o tym, że Jezus „wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam zamierzał przyjść” i powiedział do nich: „Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki”. Zanim jednak poszli i głosili: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”, spotkali się z Jezusem twarzą w twarz i wysłuchali Jego dość szczegółowych wskazań dotyczących ich misji.

Na kartach Ewangelii Jezus wielokrotnie przeciwstawia myśli ludzkie, myślom i planom Pana Boga. To „ziemskie myślenie” może prowadzić do egoistycznego przeżywania radości, czyli koncentracji na doznawanym uczuciu. Tymczasem „Boże myślenie” pozwala spojrzeć na przyczynę i źródło tej radości. Dzięki temu można dostrzec hojność Boga i okazać Mu wdzięczność.

Początek lipca. Licealiści mają już wakacje, a ci z was, którzy studiują, są przed końcem sesji. Widzę, jak się uśmiechacie. Przed nami wakacje. Niektórzy z was będą pracować, próbując znaleźć czas na wypoczynek, a niektórzy spędzą ten czas bez pracy. Tertulian, pisarz z Afryki Północnej, który dawno temu, bo w 190 r. przeszedł na chrześcijaństwo, powiedział, że poganie chcieli zostać chrześcijanami, gdyż widzieli jak oni miłują i że pomimo prześladowań mieli w sobie radość. Dzięki temu ich liczba wzrastała. Czytania, gdyby zastanowić się, jakie słowo najczęściej w nich się pojawia, o czym mówią – to mówią o radości. O jaką zatem radość chodzi Chrystusowi?

Od tygodnia mamy wakacje! To jest cudowny czas zasłużonego wypoczynku – nie musicie się uczyć, nikt wam nie zadaje lekcji do odrabiania, nikt z was nie musi wcześniej wstawać, aby iść do szkoły, ponieważ mamy wakacje! Nie wszyscy jednak mają ten cudowny czas. Wielu dorosłych pracuje i dopiero wtedy odpoczną, gdy otrzymają urlop. Są i tacy ludzie, którzy nie mogą teraz wziąć urlopu, ponieważ mają bardzo pilne sprawy do załatwienia. Ale wy, drodzy uczniowie, jesteście już cali wakacyjni.