maj/czerwiec 2022

Zbawiciel jako nasz pośrednik wyniósł do chwały
nieba zjednoczoną ze sobą ludzką naturę
(wspomnienie tajemnicy dnia z III ME)

Wniebowstąpienie Chrystusa, które celebrujemy, jest dla nas źródłem nadziei, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki (KKK 666). Zbawiciel jako nasz pośrednik wyniósł do chwały nieba zjednoczoną ze sobą ludzką naturę (wspomnienie tajemnicy dnia z III ME).
Wstępując do Ojca, wyprzedził nas i wskazał kierunek naszej ziemskiej wędrówki. Jednocześnie umacnia naszą nadzieję, że możemy osiągnąć cel naszego życia – zjednoczenie z Bogiem w wieczności (1. prefacja o wniebowstąpieniu). Zbawiciel, choć wstąpił do nieba, jednak jest wciąż z nami obecny przez swoje sakramenty, zgodnie z obietnicą, którą nam złożył (antyfona na Komunię). Możemy spotkać się z Nim na Eucharystii, gdzie już pozwala nam „kosztować Bożych darów” i umacnia nas w naszej wędrówce (modlitwa po Komunii).
Chwała, której doznaje zmartwychwstały Pan przed wniebowstąpieniem, ma charakter jeszcze niepełny i częściowo ukryty (J 20,17). Istnieje różnica między chwałą Chrystusa w epifaniach po zmartwychwstaniu, gdy przebywa jeszcze na ziemi, a chwałą Jego wywyższenia po prawicy Ojca.
„Wniebowstąpienie określa przejście z jednej chwały do drugiej” (KKK 660).
 
„Posłani w pokoju Chrystusa”
Program duszpasterski Kościoła w Polsce 2021/2022