marzec/kwiecień 2022

Oczyszczeni i uświęceni Najświętszą Ofiarą uczestnicy liturgii wracają do swoich domów i zadań jak apostołowie z góry Tabor. Wiara, która przyprowadziła ich na Eucharystię, „umocniła ich” w Jahwe tak jak Abrama. Dzięki współpracy z modlącym się w nich Duchem Świętym mogli po raz kolejny rozeznać i uznać Boże plany za coś realnego, coś godnego wiary i ich zaufania. Polszczyzna do dziś przechowuje w sobie cenną etymologię. Wiara (od łac. verus) to coś prawdziwego, rzetelnego, zgodnego z rozumem. Wiara wzmacnia się, gdy podejmuje współpracę z krytycznym procesem rozumu, zdolnym ustąpić i zdać się na nią, gdy napotyka coś, co go przekracza. Niedobre byłoby jednak wyłącznie ślepe przyjęcie doktryny, bez przyjrzenia się jej spójności i wiarygodności.
W tych fundamentach wiary Kościoła apostolskiego także współczesny uczeń Chrystusa może znaleźć niewzruszoną bazę, na której może budować swój dom, rodzinę, powołanie i misję.
 
„Posłani w pokoju Chrystusa”
Program duszpasterski Kościoła w Polsce 2021/2022