wrzesień/październik 2022

Przedmiotem refleksji prowadzonej na bazie liturgii słowa uczyńmy dziś zjawisko głupoty pojmowanej w sposób ewangeliczny. Ogarnia ona najczęściej serca i umysły ludzi zamożnych, a także tych, którzy siebie uważają za lepszych od innych, wywyższają się nie mając do tego racjonalnych podstaw. Ewangeliczna głupota jest owocem pychy, która ogarnia serce człowieka.

Dzisiejsza Ewangelia niezwykle mnie wzrusza, choć nie wiem, czy w tym momencie, w którym powinna... Człowiek w piekle martwi się o swoich najbliższych. Mam nadzieję, że ta przypowieść ma dalszy ciąg i bogacz, który w obliczu swojej dramatycznej sytuacji troszczy się o braci, zostanie wyciągnięty z ognia piekielnego, choćby do czyśćca. Nie jest łatwo myśleć o innych, gdy znajdujemy się w beznadziejnej sytuacji. Skupiamy się wtedy na swoim własnym nieszczęściu. Dlatego odruch bogacza poruszył moje serce.

Jaką naukę Chrystus chce nam przekazać, do czego wzywa nas – swoich współczesnych wyznawców? Na pewno do okazywania miłosierdzia najuboższym, najbardziej pokrzywdzonym, których nie brak wokół. Jakże bardzo ich potrzeby nabrzmiały w dobie pandemii, czy też okrutnej wojny w Ukrainie. Wielu dobrych ludzi potrafiło wówczas wyzwolić w sobie najgłębsze pokłady współczucia i miłości do bliźnich.

Warto podjąć wysiłek spojrzenia nieco głębszego i zobaczyć nie bezlitosnego, ale Boga który objawia (dzisiaj chyba lepiej powiedzieć: uczciwie informuje), że konsekwencją za odrzucenie przykazań, za życie tak jakby Boga nie było, jest piekło, a więc totalne oddalenie od Bożej Miłości. Nie wiemy jak piekło będzie wyglądać, w Piśmie Świętym znajdujemy tylko obraz otchłani, ale sam Bóg nam przypomina, że ktoś kto decyduje się na życie bezbożne może ponieść konsekwencje w postaci życia wiecznego bez Boga… między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać.

Nie każde ubóstwo jest dobre, ale tylko to, które jest przyjęciem z pokorą woli Bożej i zaakceptowaniem swojej sytuacji. W ubóstwie ewangelicznym chodzi nie tyle o brak środków materialnych, ale o doświadczenie tego, że czegoś mam za mało. To może być brak pomysłów, brak zdolności, brak czasu, brak przyjaciół itp. Kiedy zgadzam się na swoje braki i zaczynam je akceptować dojrzewam wewnętrznie i rozwijam się.

Natomiast Łazarz zasłużył na niebo swoją dobrocią. Dla niego Bóg był dobrem najwyższym. Był roztropnym w używaniu tego wszystkiego, co w życiu otrzymywał. Wiedział, że nadmierne bogactwo prowadzi do zguby. Nawet cierpiał głód.