wrzesień/październik 2022

Liturgia słowa skupia dziś naszą uwagę na tym co w walce dobra ze złem ma znaczenie decydujące. Chodzi o duchowy oręż. Słownik PWN słowo oręż definiuje w sposób następujący: jest to broń, uzbrojenie, jak również siły zbrojne, a także środki wykorzystywane do pokonania kogoś lub czegoś.

Bo modlitwa to przestawanie z Bogiem, a polskie przysłowie brzmi: „Kto z kim przestaje, takim się staje”. I choć z jednej strony, wedle różnych koncepcji filozoficznych, jesteśmy istotami kruchymi, słabymi, nacechowanymi brakami i ułomnościami, to z drugiej strony Jezus przyzywa nas do tego, abyśmy byli doskonali, jak doskonały jest Ojciec niebieski (por. Mt 5,48). W realizowaniu tego celu pomocna jest właśnie modlitwa, którą dyktuje nam rozum oświecony wiarą.

Miłość ta przybiera postać miłości osądzającej i oczyszczającej. Za cenę tej bolesnej konfrontacji człowiek odnajduje – jako ułaskawiony grzesznik – swoją ostateczną tożsamość. Każdy z nas doświadcza już teraz sądu osobistego i ostatecznego w spotkaniu ze słowem Bożym – zwłaszcza w sakramencie pokuty i pojednania, a także w przeżywaniu osobistych czy zbiorowych wydarzeń uobecniających w życiu człowieka krzyż Jezusa, pobudzających do nawrócenia i naśladowania Chrystusa.

Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? – nie odpowiedzieli Mu wtedy na to pytanie. Może jakoś podskórnie wyczuwali, że On wtedy jeszcze tej odpowiedzi natychmiast nie oczekiwał. Może po prostu nie wiedzieli co powiedzieć. A może bali się, że to pytanie nie dotyczy tylko jakichś tam nieokreślonych ludzi, całej ludzkości, o której trudno się wypowiadać, ale że to pytanie dotyczy przede wszystkim ich. Czy znajdę was wierzących, gdy przyjdę. Czy zastanę was wytrwałych, czy też oziębłych już w wierze?

I jeszcze jedno, Pan Jezus, chce mówić do ciebie, pragnie rozmawiać z tobą. Do Alicji Lenczewskiej, świeckiej osoby, która nie dawno zmarła, a której zapiski duchowe Kościół przyjął, jak prawdziwe, Pan Jezus mówił: „Słyszenie w sercu Mojego głosu nie jest darem nadzwyczajnym, wyjątkowym. Każdy go otrzymał w chrzcie świętym i każdy może rozpoznać pouczenia Moje, jeśli będzie ich pragnął i oczekiwał. Jeśli będzie usiłował żyć według nich”. To Pan Jezus mówi również do ciebie i do mnie.

W chwilach zwątpienia pokrzepieniem może być wsparcie innych. Jak symboliczna scena, czytanej dzisiaj lekcji z Księgi Wyjścia, kiedy omdlałe, bez sił już ręce Mojżesza trzymało dwóch mężczyzn, wspierając go swoją siłą i determinacją. Podobnie my potrzebujemy wsparcia innych w modlitwie, w naszych prośbach do Boga. Sił dodają nam inni swoją wiarą, dobrym słowem, zachęceniem i bliskością.