listopad/grudzień 2023

Według Benedykta XVI wezwanie do aktywnego czuwania należy rozumieć jako „ani odrywanie się od teraźniejszości, ani spekulacje dotyczące przyszłości i zapominanie o aktualnych obowiązkach, lecz coś zupełnie przeciwnego: czuwać znaczy czynić to, co słuszne, co za takie uchodzi w oczach Boga” (Jezus z Nazaretu, cz. 2).

Chciałabym usłyszeć od homilisty, co może być pomocą w zdobywaniu mądrości Bożej, a co stoi na przeszkodzie, w jej odkrywaniu? Co może nas pozbawić chwały nieba: odkładanie spowiedzi św. i skruchy, odwlekanie decyzji o pojednaniu z drugą osobą, a może egocentryzm, brak kontaktu z rzeczywistością? I odwrotnie, czy zaniedbywanie małych rzeczy, a życie przeżywane w obecności Boga może nam otworzyć bramę królestwa Bożego?

Budujemy relację z Panem Jezusem przede wszystkim poprzez modlitwę, przyjmowane sakramenty święte, lekturę Pisma Świętego. Dzięki temu Jezus staje się nam każdego dnia coraz bliższy. Nie jest tylko tym, którego znamy ze świętych obrazków i figur. On staje przed nami żywy i prawdziwy, jest realnie obecny w naszym życiu ze swoim słowem, z darem łaski, w Eucharystii. Jego żywa obecność pomaga nam w realizacji naszego życiowego powołania.

Chrześcijaństwo nie wymaga od nas nierealnych postaw. Tylko, jedni po wstaniu mają lampy zapalone i dodatkową oliwę na „czarną godzinę”, a drudzy wstają i ich lampy przygasają. Ewangelia o dziesięciu pannach jest okazją do rozważenia, co jest w moim życiu „oliwą duchowości”, która świadczy o moim kontakcie z Panem Bogiem?

Niestety w tej relacji miłości między Bogiem a człowiekiem, człowiek, jest tym, który zdradza, odchodzi i porzuca miłość Bożą. Dlaczego tak się dzieje? Bo nasza natura jest skażona grzechem i mamy skłonność do czynienia zła, a przede wszystkim w nasze serca wpisany jest lęk i brak ufności względem Boga. Ten brak ufności i lęk, jest tym, co odbiera oliwę naszym lampom życia.

Jest to bowiem dar patrzenia na rzeczywistość po Bożemu, przez okulary wiary. Mądrość, to taki Boży instynkt, który pozwala nam na wszystko spoglądać w perspektywie wieczności. Tak niedawno odwiedzaliśmy groby naszych bliskich, dalej modlimy się za nich w wymieniankach, na różańcu. To także czas, na pomyślenie o tym, co ja czynię, aby znaleźć się w gronie świętych i umocnić przyjaźń z Panem Bogiem.