marzec/kwiecień

Słyszymy dzisiaj o niewidomym od urodzenia. Od początku swego życia żył w ciemności. Od momentu spotkania z Chrystusem zaczął żyć w świetle. Pan Jezus przywrócił mu wzrok fizyczny konkretnym gestem. Uczynił błoto ze śliny i pomazał nim oczy. Kazał mu iść i obmyć się w sadzawce. Niewidomy zaczyna widzieć wszystko co go otacza. I nie tylko to. Otwierają się oczy jego duszy. Zaczyna wierzyć. Jego życie wypełnia światło Boże. A faryzeusze, przekonani o swojej mądrości i światłości, pozostają w ciemności. Pozostają ślepi duchowo.