styczeń/luty 2023

Warto, by homilista podkreślił, jak bardzo kerygmat czytań tej niedzieli wchodzi w twórczy dialog z egzystencją człowieka, m.in. odpowiadając na doświadczenie niemocy wobec grzechu, kruchości w codziennej walce z pokusami (…).

Iluzja lepszego życia, którego nie jesteśmy nawet z niczym porównać, może oddalać nas od tego co cenne, co więcej może się stać tak, że pociągniemy za sobą innych. Myślę o tym, jak często zdarza nam się bagatelizować naszą odpowiedzialność za zło i karmić się iluzjami, że da się z niego jakoś w porę wyplątać. Jak pokazuje ta historia, z dialogu ze złem nie wynika nigdy nic dobrego.

Pierwszą istotną rzeczą jest na nowo zaufać Bożej miłości. Pomocą mogą nam służyć nabożeństwa drogi krzyżowej i gorzkich żali. Mają nam one na nowo uświadomić prawdę o Bożej miłości, która najpełniej wyraziła się w ofierze Jezusa Chrystusa, Bożego Syna. W Ewangelii wg św. Jana czytamy: Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony (J 3, 17). Cała działalność Jezusa Chrystusa, uwieńczona Jego zbawczą śmiercią, jest wyrazem miłości Boga i Jego troski o zbawienie każdego człowieka.

Diabeł mówi: zamień ten kamień w chleb. Mówi do głodnego człowieka. Chce, żeby Pan Jezus postawił na pierwszym miejscu swoją potrzebę. Tymczasem Jezus przyszedł na ten świat nie po to, żeby zaspokajać swoje potrzeby. Bóg przyszedł jako człowiek na ziemię dla nas. To jest właśnie miłość: przychodzę dla, jestem dla. To jest istota Boga. Przychodzi ze względu na nas.

Bez względu na to, czy ktoś w to wierzy, czy nie, w każdym człowieku, w jego wnętrzu dzieje się walka. Nazywamy tę walkę walką duchową, bowiem dzieje się w przestrzeni ducha i dotyczy nie tylko tego, co zewnętrzne w naszym życiu, ale relacji z Bogiem i naszego ostatecznego losu, czyli tego, jak będzie wyglądało nasze życie wieczne. Jezus Chrystus, przychodząc na ziemię jako człowiek, doświadczył tej duchowej walki.

Przeżywanie Wielkiego Postu jest jak wyjście na pustynię. Do nas też przychodzi szatan z różnymi pokusami, żeby popsuć nam rekolekcje. Kusi, abyśmy zapomnieli o postanowieniach wielkopostnych; kusi, abyśmy na później odkładali nasze obowiązki i nawracanie serc. Pan Jezus nie zostawia nas w misji samych i daje nam na pustyni cenne wskazówki.