styczeń/luty 2023

Chrzest jako sakrament, czyli widzialny znak niewidzialnej łaski, jest bramą, dzięki której Bóg działa w duszy (…). Napełnia ją „nowym życiem”. Włącza ją do wspólnoty świętych. Otwiera przed nią dostęp do wszystkich pozostałych sakramentów, które prowadzą życie chrześcijańskie do pełni rozwoju. Dlatego chrzest jest niejako powtórnym narodzeniem, dzięki któremu syn człowieka staje się synem Boga (Jan Paweł).

Zapewne kaznodzieja, być może posiłkując się refleksjami Josepha Ratzingera zapisanymi w jego trylogii Jezus z Nazaretu, podkreśli wagę chrztu w Jordanie dla nas, wierzących. Chrystus, który sam nie popełnił grzechu, wchodząc w wody Jordanu utożsamia się już z grzesznikami i antycypuje swój chrzest na krzyżu. „Zanurza” się w nasz los – teraz w wodę, a potem w Krzyżową krew – byśmy mieli udział w Jego życiu. „Tego, który nie znał grzechu, Bóg dla nas uczynił grzechem, byśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (por. 2 Kor 5, 21). Jak to możliwe, i jak dokonuje się ta „cudowna wymiana”? – wydają się pytać dzisiejsi odbiorcy Dobrej Nowiny.

Cóż takiego dokonało się wtedy nad Jordanem? Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność, niebawem ogłosi uroczyście nadejście królestwa Bożego, które objawi się w Jego słowach i czynach. I oto na początku tej działalności Jezus zajmuje pokornie miejsce w szeregu, w szeregu tych, którzy na znak przyjęcia Janowego wezwania do nawrócenia i czynienia pokuty, wstępowali w wody Jordanu i wyznając swoje grzechy przyjmowali z jego rąk chrzest. Jezus, Mesjasz, który jest bez grzechu i nie potrzebuje oczyszczenia, miesza się między grzeszników. Ale właśnie przyjmując tak jak oni chrzest nawrócenia, wypełnia wolę Ojca i objawia się światu jako Syn Boży. Tu zaczyna się Jego droga, na której solidaryzując się z ubogimi, cierpiącymi i grzesznikami pokona cierpienie, grzech i śmierć.

Warto dziś, w święto Chrztu Pańskiego, odnowić w sobie świadomość wagi sakramentu chrztu i zadań, jakie z niego wynikają. Chodzi tu nie tylko o dary, ale również o obowiązki. Przez chrzest Bóg uznał każdego z nas za swoje przybrane dziecko. Stał się więc naszym Ojcem. Tym, który kocha, obda­rowuje, przebacza błędy, ale również wymaga. Nie byłby dobrym Ojcem, gdyby nie stawiał wy­magań. Co z tego wynika dla nas – Jego dzieci?

Opowiedział o skutkach chrztu św. w najprostszy możliwy sposób: „To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić” (J 3, 6–7). Po tych słowach Jezusa od razu wiadomo jak spojrzeć na niedotykalną część sakramentu chrztu świętego. Człowiek jest bytem złożonym. Nie jest on tylko tym, co widać. Przerastamy swoje ciała. Jesteśmy kimś więcej, ponieważ jest w nas sfera duchowa. Dlatego nie możemy się ograniczyć tylko do narodzin cielesnych.

Słowo do rodziców Tak piękny i wspaniały sakrament niestety u nas w Polsce często stał się jedynie tradycją. Zbyt często zapomina się, że otrzymujemy podczas chrztu dary od Boga. Może niech ta dzisiejsza niedziela będzie dla nas okazją, aby przypomnieć sobie o tej godności, podziękować za naszych rodziców, chrzestnych i kapłana, który udzielił nam tego sakramentu. Warto też, nie tylko dzisiaj, pamiętać słowa Boga względem każdego i każdej z nas: „To jest mój syn umiłowany, to jest moja córka umiłowana”.