styczeń/luty 2023

Wielki Post jest czasem, w którym Kościół poprzez wiarę i nawrócenie uczestniczy w misterium Chrystusa, który dla nas czyni doświadczenie na pustyni, pości, zwycięża pokusy, wybierając drogę mesjańskiego sługi pokornego i cierpiącego aż po krzyż. Chrystus wydaje się za Kościół, uświęca go i przemienia, a Kościół ze swej strony pozwala się formować Chrystusowi i w ten sposób duchowo zmartwychwstaje.

My – współcześni chrześcijanie - mamy chyba w ogóle problem z relacją z Bogiem, bo traktujemy Go jako Wielkiego Handlarza Zbawienia.

Dzisiejsze spojrzenie na popiół i przyjęcie tego znaku pokuty na nasze głowy wyznacza początek drogi, na którą Kościół od wieków zaprasza wszystkie swoje dzieci. Jest to droga rozwoju duchowego, który przebiega w trzech zasadniczych kierunkach. W tym czasie wielkopostnej drogi nawrócenia i oczyszczenia, Bóg pragnie przywrócić naszemu człowieczeństwu właściwy kształt i odnowić jego nadprzyrodzoną formę. Praktyka Wielkiego Postu zaprasza nas do rozwoju w sobie trzech podstawowych kierunków, w których wyraża się duchowość człowieka.

„Prochem jesteś i w proch się obrócisz!”. Te słowa usłyszy dziś każdy z nas. Spoglądając na popiół, którym posypana będzie nasza głowa, uświadamiamy sobie jak kruche i ulotne jest nasze życie. Pochylając swą głowę w akcie pokuty, uświadamiamy sobie dziś, że nadszedł czas przepraszania za uczynione zło. Nadeszła pora, aby otrząsnąć się ze zła. Nadeszła stosowna chwila, aby dokonać refleksji nad swoim życiem.

W Środę Popielcową Pan Jezus zaprasza nas do bezinteresownego pomagania innym oraz wzmacniania więzi z Panem Jezusem przez modlitwę, post i dobre czyny, którymi nie będziemy się chwalili przed ludźmi. Środa Popielcowa (napis) rozpoczyna okres Wielkiego Postu, który trwa czterdzieści dni. Przygotowuje on nas do największego wydarzenia: śmierci krzyżowej i zmartwychwstania Pana Jezusa (obraz).