styczeń/luty 2023

Najświętsza Maryja Panna, stając się Świątynią dla Słowa, stała się Matką Boga, a Słowo, przyjmując ludzkie ciało, stało się człowiekiem, jednym z nas. Jest to niezwykłe wywyższenie ludzkiej natury. Człowieczeństwo w Chrystusie otrzymuje nowy wymiar – przebóstwienie.

W jakim stopniu Bóg ryzykował, że może Go spotkać zawód ze strony wybranej przez Niego kobiety, której zaproponował podjęcie się odpowiedzialnej misji bycia matką Jego Syna? Maryja owszem, zgodziła się na swoje Boże Rodzicielstwo, ale przecież uczyniła to jako młoda dziewczyna. Będąc zwyczajnym człowiekiem, cały czas pozostawała wolna w swoich decyzjach i wyborach. Od początku piętrzyły się przed nią trudności: podejrzenie o cudzołóstwo, wyprawa w stanie zaawansowanej ciąży do dalekiego Betlejem, wreszcie warunki porodu urągające wszelkim nadziejom czy chociaż elementarnej normalności. A potem było już tylko trudniej…

Bóg chce jednak dla nas znacznie więcej. Życzenia te, i zarazem wizja szczęścia, zawierają się w pierwszym czytaniu. Są to słowa błogosławieństwa, którego w imieniu Boga mieli sobie udzielać Izraelici. W centrum tego błogosławionego życia, jako jego źródło – jest Bóg. Nasze dążenia i uczucia mają być skierowane ku Niemu. I to nie dlatego że Bóg chce, aby wszystko, a zwłaszcza ludzkie życie, obracało się i było całe ukierunkowane na Niego. Byłaby to próżność niegodna Boga.

Jednakże ten dzień, ten „początek”, może okazać się nam przydatny, przede wszystkim jako pewien punkt odniesienia... może dla niejednego z nas właśnie taki „początek” stanie się chwilą, w której rozpocznie się przemienianie dotychczasowego życia... któż to wie? I pewnie nie od rzeczy jest fakt, iż taki fragment Ewangelii usłyszeliśmy dzisiaj w liturgii, bo przecież spotykamy w nim ludzi, którzy tak jak my, tyle, że dwa tysiące lat temu mieli swój początek. „Początek” tak samo mało spektakularny, bez wielkich zewnętrznych przemian, ot „Kobieta, Mężczyzna i Niemowlę”, ale przecież ten początek przemienił cały świat, przemienił także nasze życie.

Maryja jest w niej cały czas obecna przy Nowonarodzonym, Chrystusie. Widzi różnych ludzi, którzy do Niego przychodzą. Jest jednak pokorna i cicha, rozważa w swoim sercu to, co widzi, obserwuje. To ciekawe, że od wieków Kościół chce, żeby chrześcijanie w pierwszym dniu nowego roku spojrzeli właśnie na Nią.  

Dzisiejsza Ewangelia również jest o wspomnieniach i o tym jak one wpływają na życie. Otóż do Maryi, Józefa i malutkiego Jezusa przychodzą pasterze. Ci pasterze od Aniołów dowiedzieli się, że Pan Jezus jest Zbawicielem, który uwolni ludzi od grzechu i smutku. Co to oznacza? Bóg tak nas bardzo ukochał, że wysłał na świat Pana Jezusa, aby nasze grzechy, zło nie podłamywały nas, wpędzając nas w smutek i przygnębienie oraz nie gasiły światła naszego uśmiechu. O tym, kim będzie Pan Jezus pasterze mówią Marii i Józefowi. Była to niezwykła wiadomość dla rodziców Pana Jezusa. Tak ważna, że jak czytamy w Ewangelii, Maryja zapamiętała wszystko, co powiedzieli im pasterze oraz rozmyślała nad tymi słowami. Po prostu Maryja nie tylko pamiętała słowa pasterzy, ale również je sobie przypominała i zastanawiała się, co one znaczą. To wspomnienie było dla Maryi bardzo ważne, ponieważ dawało jej pewność, że Bóg Ją i nas bardzo kocha, troszczy się o nas i jest naszym przyjacielem.