wrzesień/październik 2023

Dlatego prawdziwa, chrześcijańska miłość jest niesieniem krzyża, umieraniem dla siebie, cierpieniem własnego „ja”, zapominaniem o sobie, by móc zwrócić się ku drugiemu, utratą swego życia na wzór samego Chrystusa. Jest zmaganiem się ze sobą samym. Jest to o tyle ważne, że życie bez krzyża i wyrzeczenia w jakiejkolwiek dziedzinie życia prędzej czy później prowadzi do różnych form uzależnienia i pogrążenia się w swoim własnym egoizmie.

Toteż pragnieniem nas wiernych jest to, aby homilista niestrudzenie nas pouczał o tym, że Msza św. jest również ucztą i ofiarą, kiedy to spożywając Ciało Chrystusa łączymy się z Chrystusem i uczestniczymy w Jego Ofierze, złożonej Ojcu, jako uwielbienie, dające zbawienie. Niechaj słowa kaznodziei wypowiedziane podczas dzisiejszej Mszy św. wzbudzą we mnie pragnienie zjednoczenia siebie z Chrystusem.

„Wierzymy w Kościół Chrystusowy” to hasło roku duszpasterskiego, może się ono stać także hasłem nowego roku szkolnego, który zaczynamy. Zakonnik z Łeby usłyszał, że za mało żyje Chrystusem i Ewangelią. Oby nikt z nas takich słów nigdy nie usłyszał, no chyba, że jako zachętę do nawrócenia.

Bóg daje nam wszystko, co jest nam potrzebne do zdobycia odpowiednich środków materialnych i innych – niezbędnych do życia, ale przede wszystkim do osiągnięcia nieba. Daje rozum, mądrość, pomysł, zaradność, silne ręce, zdrowie, okazję...

Przychodzi w życiu taki czas, kiedy każdy sam, odpowiedzialnie i świadomie powinien określić, czy Jezus Chrystus jest dla niego Panem i Zbawicielem, czy też zbawienia szuka w sobie lub u kogoś innego. I nie można uciec przed tym wyborem

Często słowo „krzyż” kojarzy się z ciężarem, odpowiedzialnością, brakiem wolności oraz koniecznością ponoszenia wysiłków. Ten najbardziej znany symbol chrześcijaństwa, dla człowieka wierzącego ma ogromne znaczenie. Na nim bowiem Pan Jezus oddał życie za grzechy wszystkich ludzi.