wrzesień/październik 2023

Wierzący wsparci mocą Ducha mają wyrzec się postawy „starszego syna”. W pierwszej jednak kolejności potrzebna jest im świadomość, że ich postawa daleka jest od tej, na którą Chrystus wskazuje w Ewangelii. Może być również tak, że wielu wiernych, błędnie sądzi, że realizują postawę „młodszego syna”. Liturgia tej niedzieli stwarza okazję do konfrontacji.

Jezus pochwala mądrą refleksję. Odmówienie komuś pomocy, ale potem wbrew odmowie jej udzielenie, Jezus stawia wyżej niż obietnice bez pokrycia. Dziś brakuje nam często refleksji nad swoimi wypowiedziami. Chlapniemy coś bez namysłu, a dopiero potem przychodzi zastanowienie. Czy Jezus nie pokazuje nam w tej przypowieści, że każdy błąd można jednak naprawić? Że nie ma sytuacji, z której nie ma wyjścia? Nie ma czegoś złego, z czego nie można się nawrócić?

Zaczynając od tego, co pozytywne, spójrzmy na posłuszeństwo Jezusa. On sam uniżył siebie do końca, by realizować wolę swojego Ojca. Święty Paweł nie pozostawia w nas wątpliwości, mówiąc wprost: Niech was ożywia to dążenie, które było w Chrystusie Jezusie. Wzorem naszego działania jest naśladowanie Chrystusa w pokorze i celu, jakim jest służba innym aż po krzyż. Syn Boży nie pozostawił sobie nic, aby wszystko otrzymać od Ojca, który go wywyższył.

Każda przypowieść ma dwa poziomy znaczeniowe. Na poziomie symbolicznym w osobie ojca widzimy Boga, który troszczy się o winnicę, czyli swój lud. Motyw winnicy oznaczającej naród wybrany często pojawia się w Starym Testamencie. Ale jak zidentyfikować synów?

Każdy, kto czasami ma dużo „lajków” i „znajomych”, do końca nie jest już osobą z charakterem. Przede wszystkim wie, jak się dobrze sprzedać, ale końca nie wie, co tak naprawdę się za tym kryje. A różne sytuacje pokazują, kto naprawdę troszczy się o innych, kto naprawdę podziela troski innych i co jest gotów dla nich zrobić. Samo kliknięcie w przycisk nie wystarczy.

Pamiętamy, że te słowa o starszym i o młodszym synu są przypowieścią, czyli mamy odkryć to, co nam chce powiedzieć Pan Jezus. A On pochwala tych, którzy uwierzyli! Nawet jeśli kiedyś żyli daleko od Pana Boga. Z jednej strony jest to pewna przestroga, by czasem nie pozostać tylko w tym, że wiemy jak powinno być, jak powinniśmy postępować, co robić.