wrzesień/październik 2023

Czy bardzo zbłądzę, gdy pomyślę, że Bóg chce na nas budować? Każdy z nas, wierzący, nosi klucze do Królestwa. Czuję, że Chrystus daje nam moc sprawczą. On nam ufa, wie doskonale, że wiele musimy doświadczyć i przetrawić w sobie, wiara musi narodzić się od środka, a człowiek jako dziecko Boga bierze udział w misji zbawczej.

Mamy gdzie się modlić, mamy gdzie sprawować Eucharystię i inne sakramenty. Dobrze, że czytania przypomniały nam, że jest w tym kościele Bóg i On nam daje życie duchowe, i nie tylko takie. Dobrze, że czytania przypomniały nam, że tą żywą świątynią może być i nasza parafia, miejscowy Kościół.

Dzisiaj w tę szczególną uroczystość składamy na ołtarzu dziękczynienie za to wyjątkowe miejsce spotkania się z Bogiem, które z wielkim nieraz wysiłkiem budowali nasi przodkowie, z myślą o nas i następnych pokoleniach. To od nich dociera to wyjątkowe przesłanie: pamiętaj gdzie jesteś, po co tutaj przyszedłeś, czego tutaj szukasz? Jesteś bowiem na styku swojego i Bożego świata.

Niezależnie od tego co się wydarzyło w twoim życiu; czy jest ci łatwo czy trudno się skupić na modlitwie; czy masz ochotę przyjść na Mszę św. czy nie; Jezus jest tu zawsze. To tak, jak powiedzieli pewni małżonkowie. Podczas przygotowań do wyjścia na Mszę św. jedno z ich dzieci powiedziało, że nie chce się mu iść do kościoła. Tata zastanowił się i powiedział: wiesz, mi też nie chce się iść. Ale jednak pójdę do kościoła, ponieważ tam czeka mój Przyjaciel.

Najwięcej czasu spędzamy w domu, potem w szkole, na zajęciach pozalekcyjnych. Sporo dzieci bawi się na podwórku, w parku, jeździ rowerem, na wrotkach, deskorolce czy hulajnodze. Można powiedzieć, że zabawy na świeżym powietrzu odbywają się pod jednym wielkim dachem nieba. Teraz jesteśmy zgromadzeni pod dachem naszego kościoła. To też jest nasz dom, tylko trochę inny.