lipiec/sierpień

W sakramencie Eucharystii ofiarujemy Bogu dary chleba i wina, które są owocem ziemi i pracy ludzkich rąk. Bóg przyjmuje te dary, przemienia je i pozwala nam je przyjmować jako Ciało i Krew Chrystusa. Celebrans może przypomnieć, że nasz udział w niedzielnej Mszy Świętej jest wyrazem miłości do Boga i ustanowionym przez Jezusa sposobem podtrzymywania w nas życia wiecznego.

Nie da się żyć tylko wiarą i duchem… Żyjemy ciałem… Drogi Homileto, rozwiń dziś podczas homilii tę myśl. Pokaż, że tu nie chodzi o odrzucenie świata, ale o właściwy akcent. Bo przecież to nie jest takie oczywiste.

J 6,24–35 Cykl czytań liturgicznych ominął opis Jezusowego chodzenia po jeziorze (J 6,16–21). Dla wielu biblistów scena ta jest nawiązaniem do opisu wyjścia Izraelitów z Egiptu przez Morze Czerwone pod przewodem Mojżesza. Warto zauważyć, że Czwarty Ewangelista bardzo często porównuje Jezusa do Mojżesza. Także w dzisiejszym fragmencie znajdziemy wspomnienie o Prawodawcy Izraela. Jak Mojżesz nakarmił na pustyni zgłodniały lud Izraela, tak Jezus – przez swą Paschę – da tym, którzy w Niego uwierzyli, pokarm prawdziwy. Ten motyw zostanie później rozwinięty w Mowie Eucharystycznej Jezusa w synagodze w Kafarnaum.

Jednym z głównych tematów ewangelisty Jana, które podejmuje w księdze, którą spisał, jest Chrystus Chleb Życia. Tu znowu jesteśmy zaproszeni do tego, aby odkryć, że bez Chrystusa na dłuższą metę nie da się nam żyć po chrześcijańsku. Kiedy jest nam trudno, ale i kiedy nam dobrze, pamiętajmy o tym, że jest On, że nie jesteśmy sami, że On daje wam i mi siłę do życia. Mamy, jako chrześcijanie, kochać wszystkich bez wyjątku – też wrogów.

Kiedy czytamy i rozważamy dzisiejsze słowo Boże w tym sierpniowym czasie i próbujemy odnaleźć w Nim wskazówki do naszego codziennego życia chciejmy na samym początku najpierw nieco sparafrazować słowa św. Augustyna, który powtarzał: „Karmię was tym, czym sam żyję”. Zdanie to wypowiedziane przez wielkiego świętego, którego wspominamy w liturgii także w tym miesiącu, jest cenną podpowiedzią, by zadać sobie pytanie o to, czym karminy się na co dzień.

Długo o szukaniu Boga rozmawialiśmy. Modlę się za niego i mam nadzieję, że odnajdzie Boga, który nigdy od niego nie odszedł i pragnie być przez niego odnaleziony.