lipiec/sierpień

Jeśli ktoś ma świadomość grzechu ciężkiego, przed przyjęciem Komunii powinien przystąpić do sakramentu pojednania” (KKK 1385).Kotwica Celebrans może przypomnieć, że Komunię Świętą wolno przyjąć tylko tym, którzy są w stanie łaski uświęcającej. Można również przywołać szczegółowe napomnienia św. Pawła z drugiego czytania, w którym Apostoł Narodów ukazuje sposób budowania dobrej i zdrowej wspólnoty, w której wierzący traktują siebie nawzajem życzliwie, ponieważ sami doświadczają niewyczerpanej życzliwości Boga (zob. Ef 4,30–5,2).

Kaznodzieja może wyjaśnić, że to ta sama Osoba Syna Bożego, która istnieje w Trójcy, stała się człowiekiem i przez ludzkie usta wypowiada swoją tożsamość. Tak bardzo zjednoczył się Syn z ludzką naturą, że właśnie jako człowiek może twierdzić, iż jest Tym, „który jest od Boga, widział Ojca”. Wbrew pozorom to nie tylko teoretyczne rozważania, ale sprawa praktyczna dla wiary.

J 6,41–51 Powtarza się reakcja, którą widzieliśmy w pierwszym czytaniu poprzedniej niedzieli. Wtedy Izraelici szemrali przeciw Mojżeszowi, który naraził ich na głód i trudy wędrówki. Szemranie to jedna z najczęstszych reakcji Izraelitów na jakiekolwiek niedogodności czy trudności w drodze do Ziemi Obiecanej. Teraz Żydzi szemrają przeciw Jezusowi, który objawia się jako prawdziwy Pokarm. Takie zachowanie Izraelitów już w Starym Testamencie było interpretowane jako znak niewiary (Ps 106,24–25). W listach Nowego Testamentu znajdziemy wielokrotnie napomnienia dla chrześcijan, by nie szemrali, gdyż jest to postawa niegodna człowieka wierzącego (np. Flp 2,14; 1 P 4,9). W wierszu 43 Jezus zakaże szemrania, a wezwie do wiary. Dar prawdziwego napoju i prawdziwego pokarmu może być bowiem dany tylko wierzącym.

Szemranie to przejaw braku wiary i ufności. Jest jak wyciągnięty palec w geście oskarżenia samego Boga. Oskarżam Go, że nie działa, nie myśli tak, jak ja bym chciał. Warto dzisiaj zapytać siebie, czy czasem moją reakcją na słowo Boże – szczególnie wtedy, kiedy czuję, że ono mnie do czegoś zaprasza, może nawet zobowiązuje; kiedy odczuwam to słowo jako wymagające ode mnie nawrócenia – nie jest właśnie szemranie?

Często możemy spotkać się z pytaniem, jak to możliwe, że w Eucharystii, w chlebie i winie, Jezus staje się realnie obecny? Odpowiedź na to pytanie leży w samym Chrystusie, który w swojej mądrości i miłości dla nas, chciał pozostać z nami właśnie w ten, bardzo realny i zarazem delikatny sposób.

Cecha wspólna takich, którzy nawet nie chcieli Chrystusa słuchać, to szemranie. To byli właśnie ludzie – karykatury. Wielkie, jęczące usta i niewiele poza tym. Zgorzkniali, smutni ludzie, nie pozwalający ani sobie ani innym na zrobienie czegokolwiek. Bo przecież się nie uda, nie ma sensu.